Diamanten huwelijk voor Marinus en Wil Broeken

ZEVENBERGEN - Op 24 april vierden Marinus en Wil Broeken - Wevers een bijzondere mijlpaal: hun 60-jarig huwelijksjubileum. De dag begon feestelijk met hulp van Surplus om 07.15 uur bij het aantrekken van hun feestkleding, gevolgd door een verrassende ontbijtservice om 08.45 uur, geregeld door vriendin Ria Verdaas. Marinus (83) deelt enthousiast: “Daarna genoten we van koffie en feestgebak met al onze buren uit het appartementencomplex aan de Weegbreestraat.” 

“Om 07.15 uur kwam de hulp van Surplus meehelpen met aankleden in onze feestkleding voor deze bijzondere dag. Om 08.45 uur stond de ontbijtservice voor de deur. Dat was een verrassing van vriendin Ria Verdaas,”  vertelt Marinus Broeken (83) enthousiast.  “Daarna koffie met feestgebak met alle buren uit het appartementencomplex aan de Weegbreestraat.” Ook de, prachtig in turquoise pak gehulde, bruid zit er stralend en glimlachend bij. “Vanavond is er een cateringservice met beenham, saté en koude schotel voor de hele familie 14 personen,” zegt Rinus met een brede glimlach.

Marinus Broeken is geboren in Made in een gezin met 5 zussen en 3 broers aan de Valkenbergstraat. Hij werkte als elektricien bij Van Dijk en deed een project in de Dr. Ariënslaan. “Zaterdags was het dansen in Zevenbergen en ik dacht: ‘daar ga ik eens een meid zoeken’. Tussen het duivenmelken door, ben ik op de fiets gestapt naar Zevenbergen, om daar in het Café van Jan van de Noort te gaan dansen. Zondags ben ik toen nog een keer terug gegaan. Gelukkig stond het koren toen flink hoog, achter de Dr. Arienslaan in de landerijen van boerderij den Ouden. Daarna ben ik 3 jaar lang op het fietske naar Zevenbergen gefietst. En mijn ouders vroegen: ‘Ze is toch wel katholiek?’’ “Gelukkig had de broer van Wil een brommer. De oplettende buurvrouw Van Dorst (94) weet nog te melden dat de moeder van Wil, Rinus geld leende om die brommer te kunnen kopen. Zij kwam samen met haar zoon Jack het echtpaar feliciteren, zij waren in de Arembergstraat jarenlang buren van het bruidspaar. 

Wil Wevers werd als 10e in een gezin met totaal 11 kinderen geboren. “Toen we gingen trouwen hebben we eerst nog bij haar ouders ingewoond aan de dr. Arienslaan. Ik kreeg haar Zevenbergen niet uit, ze wilde niet mee naar de Mai! Daarom ging ik in 1964 werken bij de Suikerfabriek, waar ik 40 jaar gewerkt heb en ook Brandwacht 1e klas was. In 1988 werd de fabriek in Zevenbergen gesloten en heb ik nog een tijd in Dinteloord gewerkt. Vervolgens kon ik met mijn 57e met pensioen. Via de Suikerfabriek zijn we met een heleboel werknemers in de Arembergstraat gaan wonen. Familie Van Dorst, Broeken, de Grauw, Nieuwenhuyzen, Luijken, Vriendts, Stoop, Thiele, Veraart en Maliepaard. Allemaal werkten we bij de Suikerfabriek,” vertelt Rinus vrolijk. In 1965 werd dochter José geboren in de dr. Arienslaan en in 1972 werd zoon Addy geboren in de Arembergstraat.

We trouwden 60 jaar geleden in het oude Zevenbergse gemeentehuis bij het spoor. En in de Katholieke Bartholomeuskerk. We zworen om lief en leed samen te delen, dus daar hebben we ons aangehouden. Bij het duivenmelkers café van Willem Aarts in de Stationstraat hielden we een feestje en dansten we volop. Vooral walsen bruid Wil Wevers erg goed. Ook dochter Jose is op 24 april 40 jaar getrouwd. En ook mijn ouders trouwden op 24 april, 1 kleindochter is ook op 24 april getrouwd.

Op de camping in Oosterhout de St. Hubertushoeve was het altijd zoete inval. Opa en Oma Broeken paste daar op alle kleinkinderen en alle familieleden en vrienden waren daarbij. Voordat ze daar bij hun eigen caravan aankwamen, dan had opa Broeken, het gras van hun kampeerplekken al gemaaid, kussens in de stoelen gedaan en stond de koffie klaar. Standaard werd er dan elke dag om half 11 bij de caravan van opa en oma koffie gedronken. “We hadden een zaalvoetbalelftal, mijn vrouw was de keepster, mijn dochter José voetbalde met vriendinnen en ik was coach en later officieel zaalscheidsrechter. En ook bestuurslid van Zemidrublas, het majorette en trommelkorps. En dan de laatste wijsheid van dit gouden bruidspaar: “Valt er niks te sussen, dan valt er niks te kussen!”[n]