Willem-Jan Buijs neemt afscheid van strandpaviljoen Panta Rhei

VLISSINGEN – Het Nollestrand zonder Willem-Jan Buijs is haast onvoorstelbaar, maar toch zal Vlissingen eraan moeten wennen. Willem-Jan loopt er al sinds 1983 rond toen zijn ouders strandpaviljoen De Nolle kochten, een ‘consumptietent’ werd dat toen nog genoemd. Hij nam het paviljoen in 1996 over en bouwde het uit tot één van de meest succesvolle horecagelegenheden van Vlissingen: Panta Rhei. Maar nu is het klaar: “Je moet dit met honderddertig procent inzet kunnen doen wil je het goed doen. Ik merkte dat ik niet meer de power had om me er volledig in te storten, dan is het beter om te stoppen.”

Het hing al even in de lucht, maar nu is het dan echt zover. Eind maart heeft Willem-Jan Buijs de exploitatie van zijn Panta Rhei verkocht en is hij officieel niet langer de uitbater van het strandpaviljoen.

Unheimisch

Het was tijdens de coronacrisis toen Buijs zich begon af te vragen of hij nog wel verder wilde met Panta Rhei. “De coronaperiode heeft er enorm ingehakt. Daar heb ik toch wel andere inzichten door gekregen, dat niet alleen alles om geld verdienen en werken gaat,” vertelt Buijs. “Ik werd ook met de neus op de feiten gedrukt dat ik verantwoordelijk ben voor het salaris van twaalf vaste medewerkers. Die moeten ook gewoon hypotheek betalen en een gezin onderhouden. Dat gaf me ineens een heel unheimisch gevoel. We waren op een gegeven moment helemaal gesloten. En ook als er niks binnenkomt gaat dat toch gewoon door.” Daarnaast is er volgens Buijs veel veranderd op het gebied van ondernemen in de achtentwintig jaar dat hij aan het roer stond van Panta Rhei. “Van de moderne manier van zaken doen ben ik me steeds meer gaan vervreemden. Alles wordt ingekaderd in regeltjes, of het nu fiscaal is of op gemeentelijk niveau.”

Boven zee

Voordat corona de kop op stak begon ‘Boven zee’ net goed te lopen, een nieuwe formule die Buijs had ontwikkeld voor de bovenste verdieping van het strandpaviljoen. “Ik heb er heel veel tijd in gestoken om ‘Boven zee’ vlot te trekken. Een wat luxer restaurant, daar moest Vlissingen aan wennen. Het begon eindelijk te lopen toen corona kwam. Daarna had ik niet meer de motivatie om de schouders er weer onder te zetten. Ik was wel klaar met zes, zeven dagen per week op de vloer te staan.”

Muziek

Hoewel de keuze om met Panta Rhei te stoppen weloverwogen is, gaat Buijs toch ook zeker dingen missen. “De gasten, de hilarische momenten die we er hebben beleefd en zeker de muziek en het contact met de muzikanten.” Muziek is al zijn hele leven een grote passie. “Dat is begonnen toen ik een lp van Elvis kreeg toen ik een jaar of vijf was en nooit meer overgegaan. In de Panta Rhei hadden we iedere zondag live muziek. Ik ben in de gelukkige omstandigheid geweest dat ik mijn eigen helden uit heb kunnen nodigen op het podium: de Wild Romance, Powerplay met Jan van der Meij en ga maar door. En zo is de zaak echt uitgegroeid tot een muziekpodium.” Buijs schiet in de lach wanneer hij aan ‘Met de caravan naar de Piet’ moet denken. “Dan speelden we één keer in de maand zelf en noemden we ons zo. Hahaha, het slaat helemaal nergens op, maar het was ontzettend leuk.”

En nu?

Buijs is nu nog druk met de laatste zakelijke afhandelingen maar daarna heeft hij een zee van tijd. “Ik heb me voorgenomen om deze zomer maar eens op mijn lauweren te rusten in Vlissingen zonder de verantwoordelijkheid voor een eigen zaak. Verder wil ik mijn oude hobby’s weer oppakken. Ik heb een nieuwe akoestische basgitaar gekocht en ga weer een beetje muziek maken. Ik ga ook weer drummen. Verder zie ik wel wat er op mijn pad komt.” Dat Buijs nog eens een rentree maakt als ondernemer is niet uitgesloten. “Voorlopig geen eigen zaak meer, maar zeg nooit nooit. Ik ben nog jong en fit en wil zeker nog wel wat gaan doen. Ik ga geen beroepsmuzikant worden maar ik sluit niet uit dat ik in de toekomst beroepsmatig nog iets ga doen dat met muziek te maken heeft.”