Paul Asselbergs: ‘Trouwen, een sprookje’

Onlangs was ik op huisbezoek bij een bruidspaar. In de kamer stond een bankje waar de naam van hun hond in grote letters op stond. De hond heette BABS. Ik ging op het bankje zitten, want ik ben ook BABS (buitengewoon ambtenaar burgerlijke stand), al 22 jaar zelfs. Soms zijn er mensen die één dag BABS zijn. Bijvoorbeeld een vader die zijn dochter trouwt. Onlangs zag ik in een talkshow Jan de Hoop vertellen, dat hij ook één keer een huwelijk had mogen sluiten. Hij zei: “ik mocht één dag BOA zijn”. Echt waar!! 

De a.s. bruidegom bij wie ik op bezoek was heette Harry. Hij was ‘ervaringsdeskundige’, want hij ging al voor de derde keer trouwen. Deze keer was Mia de ‘gelukkige’. Harry zei tegen mij: “Mia wordt mijn toekomstige ex.” Ze kon er gelukkig om lachen. Ze had zelfs voor de grap een keer tegen Harry gezegd: “Schat, ik moet je iets vertellen, ik ben vreemd geweest”. Harry reageerde lachend en zei: “Nou, dan zal ik het jou ook maar vertellen, ik ben ook vreemd gegaan”.  Mia zei lachend: “Ha, ha, 1 april”. Harry zei: “Ha, ha, 12 maart”. 

Meestal worden er, los het trouwfeest, nog andere belangrijke zaken geregeld, vooral op financieel gebied. Beter in goede sfeer iets regelen, dan met ruzie, want ‘als de nood dáár is, dan komt de notaris’. Vroeger trouwde men vooral voor ‘de gemeenschap’, maar tegenwoordig ook voor de ‘gemeenschap van goederen’. Een schat van een bruid is weer wat anders dan een bruidsschat. Laatst had ik een kennismakingsgesprek met een bruidspaar waar de vader van de bruid ook bij aanwezig was. Hij had aan zijn a.s. schoonzoon gevraagd: “Hoeveel geld breng jij eigenlijk mee als je met mijn dochter trouwt?” De jongen zei: “Vijfduizend europa…. eh vijfduizend euro pa”. “Dat is mooi”, zei z’n schoonvader, “dat geef ik mijn dochter ook mee”. De schoonzoon zei: “Ja, maar die had ik al meegeteld”.

© Paul Asselbergs