Afbeelding
Foto: Els Rommers

Aan de keukentafel met Wil van der Holst: ‘Opgeven is voor mij geen optie’

Door: Els Rommers Algemeen

Ondernemers zijn vaak dag en nacht bezig met hun onderneming. Maar wat drijft hen? Wat is hun motivatie? En waar liggen zij ‘s nachts van wakker? In ‘Aan de keukentafel met...’ gaan we met hen in gesprek en gaan we op zoek naar het bijzondere verhaal dat zij te vertellen hebben. Deze week: Wil van der Holst

Ben je als ondernemer geboren, oftewel zit het in je bloed?
Ik kom niet uit een ondernemersfamilie en ben min of meer vanzelf in deze wereld gerold. Ik werkte nog bij defensie toen ik het verzoek kreeg mee te helpen met de op- en afbouw van een stand met outdoorkleding en -uitrusting op de RAI. Op de piek van de beurs was het zo druk dat ik bezoekers aan onze stand maar te woord ging staan. Kennelijk beviel dat want ik werd steeds vaker meegevraagd. Vervolgens ben ik als vertegenwoordiger voor een aantal merken van die partij langs de winkels gegaan om deze te verkopen. Daarbij heb ik mijn eigen merken geïmporteerd die ik dan ook verkocht. Deze stappen doorliep ik samen met mijn maat, Albert Bus met wie ik al samenwerkte bij defensie. Op kerstavond 1998 bespraken hij en ik het plan om zelf een onderneming op te richten, op oudjaarsavond gaven we daar een klap op. Op 1 februari 1999 kregen we de sleutel van het pand in de Molenstraat en op 13 maart gingen we open. Nog datzelfde jaar kwam er een vestiging in Bergen op Zoom bij en vijf jaar later één in Breda. Toen op het Oostplein in Roosendaal 2000 m² beschikbaar kwam, besloten we op die ene locatie verder te gaan. Omdat wij als enige in de Benelux specialist zijn in telemark skiën komen de klanten van heinde en verre naar onze winkel.


Ondernemen vraagt veel commitment. Wat drijft jou?
Mijn ambitie komt niet eens voort uit de drang om het goed te doen voor mezelf, maar wel voor onze klanten en onze medewerkers. Ik ben trots op hoe we met onze klanten omgaan. Een voorbeeldje: een jonge vrouw die als gevolg van polio moeilijk loopt, bezocht onze zaak. Haar doel? De pelgrimsroute naar Santiago de Compostella te voet volbrengen. Samen met haar begonnen we een zoektocht naar de juiste uitrusting en perfect passende kleding. Ze heeft de eindbestemming gehaald en inmiddels werkt ze als wandelcoach. Haar overwinning is ook mijn overwinning. Bovendien ben ik een teamplayer. Ik besef heel goed dat je personeel je gereedschap is. Ík ben niet de winkel, wíj zijn de winkel. Samen gaan we de uitdaging aan om zodanig in te kopen dat we constant de showroom kunnen vullen en zo min mogelijk overhouden aan het einde van het seizoen. Geld gedreven ben ik nooit geweest. Ons vak staat centraal. En dat motiveert ook onze medewerkers die enorm loyaal zijn. Als iemand ziek is, moet ik die echt naar huis sturen. Dat er zo’n fijn team staat, geeft mij energie.


Heb je weleens getwijfeld of overwogen te stoppen?
Nee, nooit! Wel zijn er momenten geweest waarop ik me afvroeg: hoe nu verder? Zoals toen Albert overleed. Ik verloor niet alleen mijn compagnon met wie ik kon sparren, maar ook een goede vriend die ik al 35 jaar kende. Naast het persoonlijke gemis, kreeg ik ook op zakelijk gebied een boel op mijn bord. We zijn namelijk ook een groothandel van materialen voor defensie en politie en Albert nam zeker 95% daarvan voor zijn rekening. Na zijn overlijden moest ik dat deel overnemen. Al gauw zoemden er geruchten rond dat de zaak zou stoppen, maar dat is pertinent niet aan de orde. Alberts dochter, Rosalien, helpt structureel mee en intern is er geschoven, waardoor de zaak juist nóg toekomstbestendiger is geworden.


Weet je dan wel goed balans te houden tussen werk en privé?
Ja, hoor. Als ik de deur van de winkel dichttrek, kan ik nog wel over iets zakelijks nadenken maar ik ga er zeker niet over piekeren. Dus die balans is prima. Of mijn vrouw dat met me eens is? Vroeger niet, toen werkte ik 7 dagen in de week maar tegenwoordig doe ik het rustiger aan. Nu werk ik 6 dagen in de week! (Wil lacht hartelijk.) Ik heb zo’n horloge waar je onder andere je stress mee kunt meten. Ik kom aan 19 minuten per dag. Ik maak me zelfs niet druk over mijn gezondheid. Er is ontdekt dat ik lymfklierkanker heb, maar de tumor is ingekapseld en lijkt niet te groeien. Gelukkig is mijn lijf hartstikke fit. Dat is ook de reden dat ik zo goed ben opgeknapt na het stevige hartinfarct dat ik twee jaar geleden heb gehad. Datzelfde sterke lichaam zorgde ervoor dat ik wonderwel goed revalideerde na het ernstige klimongeval in 1987, waarbij ik veel botten brak en mijn longen geperforeerd werden. De dokters zagen het somber in, maar ja, voor mij is opgeven gewoon geen optie.


Wat zou je nog willen bereiken op het ondernemersvlak?
Enkele medewerkers zien het wel zitten om de zaak over te nemen als de tijd daar rijp voor is. Dat is mijn grootste wens. Ik zie dit bedrijf niet als mijn kindje, maar ik wil wel dat het slaagt. Er zit zoveel passie in en die komt zeker niet alleen van mij, maar van het hele team.


Tot slot de bekende vraag: met wie zou jij zelf aan de keukentafel willen zitten?
Ik heb geen idolen. Zet mij maar aan tafel met mijn gezin, dan geniet ik het meest.

Naam: Wil van der Holst

Leeftijd: 61 jaar

Woont in: Roosendaal, samen met echtgenote Karin en dochter Laurien, zoon Bart woont al op zichzelf

Opleiding: LTS Elektrotechniek, 21 jaar vorming door werk bij defensie (waaronder Korps Commandotroepen), afstandsonderwijs op het gebied van handel en im- en export

Bedrijf: Eigenaar van Outdoor en Travel Outfitters

Hobby’s: klimmen, wandelen en skiën, maar in mindere mate dan vroeger, tegenwoordig veelal fietsen (gemiddeld 7000 kilometer per jaar), motorrijden



Blijf op de hoogte van het lokale nieuws uit jouw regio met onze dagelijkse nieuwsbrief