Vrijwilligers Groenhuysen in het zonnetje gezet

ROOSENDAAL - Annie en Piet Doggen uit Roosendaal werden afgelopen week flink in het zonnetje gezet door ouderenzorgorganisatie Groenhuysen. Annie werkt namelijk al 25 jaar als vrijwilliger en dat wilde de zorgorganisatie niet onopgemerkt voorbij laten gaan. “We zetten deze week alle jubilarissen in het zonnetje. Dat zijn er zo’n 98”, vertelt vrijwilligerscoördinator Ellis Lauwen.

Ouderenzorgorganisatie Groenhuysen zet deze maand haar vrijwilligers in het zonnetje. Via verschillende activiteiten geven zij de welverdiende aandacht aan alle mensen die zich vrijwillig inzetten voor de bewoners. Ook zijn er activiteiten in de kapel van locatie Wiekendael om geïnteresseerden een kijkje te geven in de keuken van een vrijwilliger. Zo kunnen zij proeven van de voldoening die dit werk geeft. Zelfs al bij een uurtje per week! Maar, ook de jubilarissen worden allemaal in het zonnetje gezet met een persoonlijk bezoek.

Onbetaalbaar

Dinsdagochtend was het de beurt aan Annie en Piet Doggen. “Annie is al 25 jaar vrijwilligster bij Wiekendael, maar ook Piet is al heel wat jaren actief als vrijwilliger”, vertelt Ellis Lauwen. “Daarom hebben ze dit momentje in onze ogen zeker verdiend. Vrijwilligerswerk is vrijwillig, maar niet vrijblijvend. Elke week kunnen we weer een beroep op hen doen en dat is onbetaalbaar. Het zegt iets over deze mensen dat ze zich week in, week uit inzetten voor anderen”, vult Ellen Manniën aan.

Onmisbaar

Annie Doggen heeft binnen Wiekendael verschillende taken gehad, maar op dit moment is ze vooral verantwoordelijk voor het intern vervoer. Als iemand bijvoorbeeld naar therapie moet, zorgt Annie ervoor dat die persoon in een rolstoel van locatie A naar locatie B wordt gebracht. Daarnaast gaat ze geregeld mee op ziekenhuisbezoek. Vanwege de coronacrisis kon dat afgelopen jaar echter allemaal niet. “De vrijwilligers zijn eigenlijk onmisbaar, dat hebben we het afgelopen jaar goed gemerkt. Je weet pas wat je mist, als je het niet meer hebt. Dat geldt zeker voor de vrijwilligers. Het was zo stil. We zijn enorm blij als ze straks weer langs mogen komen.”

Mooie momenten

Dat hoopt Annie ook. Of ze verrast was door het bezoek? Dat niet, want het was van tevoren aangekondigd. “Ik kom er eigenlijk al veel langer dan 25 jaar”, vertelt Annie aan de deur. “De tante van Piet zat vroeger in het oude Charitas. Dat was in 1991. We mochten toen geen vrijwilliger zijn, omdat we daar dagelijks kwamen op ziekenbezoek. Maar toen zij overleed, zochten ze mensen. Toen ben ik maar vrijwilligster geworden”, vat Annie samen. Ze heeft als vrijwilliger leuke momenten meegemaakt. Zo gingen ze bijvoorbeeld wel eens naar de Beekse Bergen, maar ze gingen ook met de ouderen naar de kermis of naar de carnavalsoptocht kijken. “Dat is tegenwoordig allemaal niet meer. Dat is wel jammer.”

Nog meer vrijwilligers

Ellis is als vrijwilligerscoördinator enorm blij met de inzet van Annie, Piet en alle andere vrijwilligers. “We hebben er zo’n 900. Dat is veel, maar toch zijn er een hoop weggegaan tijdens de coronacrisis. Ze zijn bijvoorbeeld zelf ziek geworden, zijn meer gaan oppassen op hun kleinkinderen of hebben een andere invulling gekregen van hun tijd. Het liefst zouden we voor alle cliënten één vrijwilliger hebben, dan moeten er nog 3100 vrijwilligers bij. Dat is veel, maar dat zou wel heel fijn zijn.”