Arfan uit Syrië woont in Etten-Leur: ‘Zou graag weer in kledingbranche willen werken’

ETTEN-LEUR – Vandaag het tweede deel van de reeks in het kader van Wereldvluchtelingendag. Een ontmoeting met Arfan Abdo geboren in Syrië, welke 7 jaar geleden de reis naar Nederland maakte. Samen met zijn gezin was hij een van de eerste Syrische statushouders in Etten-Leur. We praten over zijn herinneringen. Zijn leven in Aleppo en het nieuwe leven in Etten-Leur. Een verhaal waar dankbaarheid, gemis en hoop elkaar afwisselen.

Arfan Abdo (37) maakte zijn reis vanuit Syrië alleen en werd na een aantal maanden gevolgd en herenigd met zijn vrouw Heba Habal (32) en zoon Leo (8,5). Inmiddels is het gezin uitgebreid met Sam van tweeënhalf. Vanuit hun woning in Etten-Leur kijkt hij dankbaar terug op de eerste indrukken, de aardige mensen en de aangeboden hulp in zijn nieuwe thuisstad.

In geheugen gegrift
Het leven in Etten-Leur is behoorlijk anders. In Syrië kent hij een ‘leven voor’ en ‘leven tijdens’ de oorlog. Aan het eerstgenoemde leven heeft hij mooie herinneringen. In de stad Aleppo, een stad met miljoenen inwoners, hadden zij hun eigen appartement. Een stad waar nagenoeg alleen hoogbouw stond en vrijwel niemand een tuin had. In elke straat hing de geur van zeep, jasmijn en honeyflower. Het staat voor altijd in zijn geheugen gegrift. Het is de geur uit het verleden van zijn thuisland.

Arfan werkte als manager in een winkel van Zara, gelegen in een groot winkelcentrum in Aleppo. In zijn thuisland heeft hij gestudeerd en alles gedaan voor zijn toekomst. Werken met kleding was zijn passie. “Door de oorlog heb ik deze toekomst verloren en ga ik nu voor een toekomst voor mijn kinderen”. Er is veel verdriet in zijn geboorteland, mensen hebben vrienden of familie verloren. De oorlog is er elke dag. Zijn familie belt hij dagelijks, toch blijft het een gemis. Heba heeft een zus in Nederland en een zus in Frankrijk.

Verschillen
Verschillen in het leven hier en daar? “Als ik hier ‘s avonds op straat kom, is het altijd rustig. In Aleppo leefden mensen tot laat in de nacht. Wij werkten zoals velen tot 23.00 uur en gingen hierna nog de stad in om te eten of om met vrienden iets te drinken. Elke dag, elke nacht. Anders is ook het zelf klussen in huis. In Syrië kluste niemand zelf, overal huurde je iemand voor in. Voor lage bedragen, vaak slechts een paar euro”, blikt Arfan terug.

De eerste jaren in Nederland heeft Arfan met plezier en toewijding vrijwilligerswerk gedaan, hulp aan andere statushouders, Unicef en bij de voetbalvereniging. Hij vertelt dat het in Syrië “not done” is om thuis te zitten. Vervolgens werkte hij jaren in de logistiek, helaas werd zijn contract via het uitzendbureau niet verlengd. De Nederlandse taal is hij nagenoeg verleerd en deze heeft plaatsgemaakt voor vloeiend Engels, deels doordat hij op het werk weinig omringd werd door Nederlandstalige mensen. Heba werkt hier in de back-office bij een accountant. 

Arfan zou graag weer werken in de kledingbranche: “Ik heb begrepen dat via-via de grootste kans is om aan werk te komen. Aan de gemeente heb ik voorgesteld mijn inkomsten aan een kledingwinkel te laten uitkeren en daar zo te mogen werken tegen een salaris. Dan zouden er twee mensen geholpen zijn. Maar blijkt helaas niet mogelijk. Toch is dat mijn hoop.”