Rubriek Goes Gezien: ‘Vrolijk kadebloemetje is niet kapot te krijgen’

Vorig jaar omstreeks deze tijd stortte in Amsterdam een stuk kademuur en wegdek van pakweg twintig strekkende meter plotsklaps de gracht in, compleet met een lantaarnpaal. Het werd groot nieuws. Met het fenomeen dijkval zijn we in Zeeland – gelukkig vooral in het verre verleden – wel bekend, maar een kadeval? Het woord bestaat officieel niet eens. En nu vraagt u zich natuurlijk af: kan zoiets ook in Goes gebeuren, waar we toch ook heel wat meters kade tellen? Inmiddels is duidelijk geworden dat de Amsterdamse kadeval werd veroorzaakt doordat er rondvaartboten tegenaan botsten. Aha, die hebben we (nog?) niet in Goes, dus zullen onze kaden het wel houden. Bovendien worden ze goed onderhouden en zonodig gerestaureerd. De gemetselde kademuren van Grote Kade, Kleine Kade, Turfkade en Bierkade zijn sinds 1976 Rijksmonument, en adeldom verplicht natuurlijk. De laatste grootscheepse restauratie was in 2001-2002 en de laatste onderhoudsbeurt in 2012, voor zover ik kon nagaan.

Wat erg prachtig en leuk aan kademuren is, is dat daar plantjes groeien die je op andere plekken niet snel zult vinden, bepaalde soorten varens bijvoorbeeld. Als er gerestaureerd wordt, lopen die plantjes wel gevaar. De muurfijnstraal – ook wel Mexicaans madeliefje genoemd – is ook zo’n kademuurplantje, een vrolijk, meerkleurig bloemetje. Het vier kilo wegende naslagwerk Flora Zeelandica (2018) meldt op bladzij 900: ‘In Zeeland begon Muurfijnstraal de opmars in Goes, waar in 2008 tientallen planten werden gevonden in de binnenhaven. Deze groeiplaats is helaas verloren gegaan na renovatie van de kademuren.’ U snapt het: het kloeke boek is niet boos, maar wel verdrietig. Er moet dus een renovatie ergens na 2008 hebben plaatsgevonden, maar daar is niets over te vinden; waarschijnlijk bedoelt het boek het onderhoud van 2012. Hoe dan ook: het fleurige plantje tierde eerst welig aan de Goese kaden en verdween toen, onder invloed van de mens (wie anders?). En ook nog voorgoed, ben je geneigd te denken.

Maar! Al ben ik geen botanicus, toch durf ik hier te verkondigen dat de muurfijnstraal aan de Goese kaden terug van weggeweest is. Wel in bescheiden mate: één exemplaar. De foto – mijn bewijsmateriaal – is van jongstleden juni. De floristen van de Flora Zeelandica moeten volgende zomer maar ‘s goed rondkijken in de Stadshaven, met het oog op een herdruk, waarin een kleine rehabilitatie van Goes mag plaatsvinden. Zodat Goes geen muurbloempje meer is, maar onverbloemd meedanst op het bal der bloemrijke steden.

Tekst en foto: Arend van der Wel