Elk stukje metaal heeft zijn eigen verhaal: Kustproject deel 3

Eens per maand deelt Johan Elzinga van Luctor et Detector hier verhalen over de mooie dingen die hij vond en vindt op Walcheren. Deze keer: het kustproject, deel 3.

In mijn artikel verliet ik u vorige maand toen ik op de bouwplaats een eerste laag aarde had afgezocht in het ongure weer van Zoutelande. Nu, drie dagen in het project gaan we een aardelaag dieper in de Zeeuwse klei dat zich nog steeds laat gelden als ik met mijn detector er doorheen loop. In de afgelopen dagen had ik al een diversiteit aan metaalvondsten, dus mijn verwachting is hoopvol te noemen als ik mijn metaaldetector weer instel op deze avond waar het weer onguur is. De hoofdtelefoon onder mijn muts en gaan! Tussen de piepjes van mijn detector door hoor ik de wind fluiten als deze uit het Zuidwesten door de open Kerktoren giert. Ik richt mij op de rand langs de wegkant deze keer en probeer weer in ‘de zone’ te komen waar alles om me heen verdwijnt.

Ik zie waar het op de zijkant van het bouwterrein schuin afloopt naar beneden en moet oppassen hier niet uit te glijden. Ik herinner mij dat werkmannen hier vanmorgen een oude mestton hebben gevonden. Nog wat gebroken dakpannen en glasresten liggen zichtbaar in de klei. Toch even met de detector er tussendoor, wat flauwe signaaltjes, maar niet echt de moeite waard. Toch een signaal dat duidt op ijzer. Doorlopen maar want dit is de volgende spijker of nagel. Een paar meter verderop komt de echte detectorist in mij naar boven die zegt dat elk signaal een waardevol object kan zijn, en slaat de twijfel toe die mij dwingt om te keren.

Ik kan het niet negeren en moet weten of daar iets leuks ligt. Een krakerig signaal maskeert een helder signaal. Wat dakpannen aan de kant, en er komt een mooi klein glazen flesje tevoorschijn, dat een oud parfumflesje blijkt te zijn. Maar dit is niet het signaal, dus verder zoeken. Dan opeens komt het signaal sterk en helder binnen. Met handschoenen aan zoek ik in de aarde. Na wat puin aan de kant te hebben gelegd zie ik een grote ronde platte schijf liggen. Als ik die omdraai is er geen twijfel meer mogelijk: ja hoor, daar tussen het puin ligt een mooie grote munt. 

In de daaropvolgende twee uur zoek en vind ik nog diverse voorwerpen die meegaan in de tas. Als het dan tijd is om naar huis te gaan voel ik dat mijn lichaam op is, en dat mijn gezicht tintelt door de koude wind. Door de wetenschap van de mooie vondst krijg ik het warm en ga ik huiswaarts. Nu wil ik weten om welke munt het gaat. De laarzen gaan met pijn en moeite uit en verse modder vliegt rond mijn oren, maar even later stap ik met de vondsten de keuken in.

Ik zie het direct zodra het water de klei van de munt spoelt: het gaat om een prachtige Spaanse Maravedis die na bijna 400 jaar het daglicht weer ziet. Een machtig betaalmiddel tijdens de 80 jarige oorlog van 1568 tot 1648. De munt is in het midden gebarsten dus moet ik voorzichtig zijn tijdens het reinigen. Meer uitleg is te lezen op https://www.metaalzoekworkshop.nl/het-verhaal-achter-de-vondsten.