Ton de Haan uit Zevenbergschen Hoek op Invictus Games: ‘Prins Harry begrijpt wat we doormaken’

ZEVENBERGSCHEN HOEK - Ton de Haan, uit Zevenbergschen Hoek, nam deel aan de Invictus Games 2022. De Invictus Games zijn deze week op het Zuiderpark in Den Haag gehouden. 500 (oud)militairen uit 200 verschillende landen sporten met en tegen elkaar. Het gaat om (oud)militairen die tijdens diensttijd fysiek en of mentaal gewond zijn geraakt.

De Britse Prins Harry is initiatiefnemer van deze Invictus Games. Hij is zelf op missie geweest naar Afghanistan bij de infanterie en later als helikopterpiloot. Toen bekend werd dat de Duke of Wales mee deed in het oorlogsgeweld, moest hij in verband met zijn eigen veiligheid per direct terug naar Engeland

Tijdens de openingsceremonie werd Prins Harry aangekondigd door zijn vrouw Megan. Hij opende met tranen in zijn ogen en veel emoties de Invictus Games in Den Haag, city of Right and Justice. Hij verwelkomde in het bijzonder het Oekraïense team. Ook de “friends and family” werden genoemd, want zij zijn tenslotte de basis van het herstel van de sporters.

5e editie

Eerder werd dit sportevenement georganiseerd in Londen, Toronto, Sydney, Orlando en dit jaar dus in Den Haag. Volgend jaar is Düsseldorf aan de beurt. Ton de Haan (50) uit Zevenbergschen Hoek heeft deelgenomen in het zitvolleybal team en met het rolstoelbasketbalteam.

We spreken Ton via het het ministerie van Defensie/Invictus Games. Ton is opgegroeid in Den Haag, wat te horen is aan zijn accent. In 1993 is hij via militaire dienstplicht met het Nederlands Belgisch Transport Bataljon op missie naar Bosnië-Hercegovina uitgezonden. Hij bracht vooral meel, grondstof voor brood, met de vrachtwagen naar de Moslim bevolking. Na 6 maanden daar, is hij bij terugkeer meteen voor de luchtmobiele brigade gaan werken en zijn rode baret gehaald. Daarna is hij weer uitgezonden naar Bosnië. Daar ging hij bij de infanterie en werd onderofficier voor de geneeskundige dienst. ”Ik ben een leider, een vakman, en een instructeur, zo zegt Ton zelf.

“In 2015 heb ik dienst verlaten. Ik had veel psychische klachten ; PTTS - PostTraumatische Stress Stoornis. Daarnaast kreeg ik tijdens het sporten op de kazerne een knieblessure, zeg maar een bedrijfsongeval, waardoor ik helemaal uit de roulatie was. Vanaf toen is het heel slecht met me gegaan, ik kon eigenlijk niet meer voor mezelf zorgen, ik woonde in Breda, had grote financiële schulden, zat daarvoor bij de schuldhulpsanering, ging lang naar de voedselbank en psychisch was ik een wrak.”

“Gelukkig trof ik een lieve onder-buurvrouw, die ik meteen heel aardig vond, zij bracht me vaak avondeten en soep en zorgde goed voor me. Heel wat later sloeg bij haar ook de vonk over en zodoende zijn we samen in Zevenbergschen Hoek gaan wonen ongeveer 1,5 jaar geleden. Chantal is mijn steun en toeverlaat, zonder haar had ik het niet gered. Zij heeft mij al die jaren gesteund , afspraken gemaakt, kleding voor me klaar gelegd en gecoacht voor de voorbereiding van de Invictus Games. De vader van Chantal komt uit Moerdijk en daar hebben Elly en Sjaan Marcus mij, in de moeilijkste periode van mijn leven geholpen, waarin ik dag niet van nacht kon onderscheiden, omdat ik meer dan 20 uur per dag in bed lag.”

“Ed Zegel uit Tilburg en zijn vrouw, met wie ik 2x op missie geweest ben, heeft mij weten te overtuigen mee te doen met de Invictus Games. Dat was een heftige trainingsperiode, want ik kon zelf niet met openbaar vervoer reizen in verband met te veel prikkels. Ed haalde mij 2x per week op en zo reden we samen naar het sport/training en revalidatie centrum van Defensie in Doorn”, vertelt oud-militair de Haan.

Lange dagen

Ton zegt vooral dankbaar te zijn, hij vindt alle vrijwilligers van de Invictus Games in de gele jasjes echt top, en spreekt uit dat de spelen alleen dankzij hen door kunnen gaan. “Elke ochtend gaan wij, de sporters, om 6 uur ons bed uit. Het zijn lange dagen. Wij slapen in een hotel met Engelsen, Georgiërs en Fransen. Elke sporter mag 2 personen als “Friends en Family” meenemen. Die slapen in Het Kurhaus, maar zijn daar eigenlijk bijna niet, omdat ze de hele dag bij de Invictus Games aanwezig zijn. Want ook zij hebben daar als buddy een hele belangrijke rol.”

“Op Zaterdag was de afsluiting van de Invictus Games, daarna worden we geadviseerd om even een week uit te rusten en na te denken, wat we allemaal meegemaakt hebben deze week. Natuurlijk is het een teamgevoel, maar iedere Invictus moet zijn eigen doelen proberen te bereiken. Voor mij is dat doel vooral thuis orde op zaken stellen, zowel financieel als de chaos organiseren. Prachtig hier de interactie tussen alle andere landen, zelfs als we niet dezelfde taal spreken, begrijpen we elkaar en we vallen elkaar in de armen, we zijn 1 grote familie hier”. Zegt Ton overtuigend. “Prins Harry begrijpt ons en voelt wat wij voelen, hij heeft immers zelf ook alle ellende van de oorlog gezien en meegemaakt. Hij is 1 van ons”, aldus Ton de Haan. Hopelijk krijgt Ton meer ‘rust in de tent’ (zoals hij zelf zegt over zijn persoonlijk Invictus doel) na deze indrukwekkende Invictus ervaring, straks weer thuis in Zevenbergschen Hoek.