'We zaten met z'n negenen in een auto'
ROOSENDAAL - Rinus en Lies Schetters waren afgelopen maandag 70 jaar getrouwd. Een bijzondere mijlpaal die met de komst van de burgemeester en in familiekring werd gevierd. Ondanks hun hoge leeftijd, zitten ze er de dag erna nog fris en fruitig bij en halen ze samen herinneringen op aan 70 jaar lief en leed...
DOOR ELS ROMMERS
Beide jubilarissen zijn in Lepelstraat geboren en beiden komen uit grote gezinnen. Lies heeft een tweelingzus en in die tijd vielen de zusjes Van Tilburg alleen daarom al op in de relatief kleine parochie. Ze hebben altijd als twee druppels op elkaar geleken en toch wist de vier jaar oudere Rinus Schetters precies wie Lies was en wie Koosje. Want het was Lies op wie hij zijn pijlen had gericht en zijn vriend Christ mikte op Koosje.
Toevallige ontmoetingen
"Al snel hadden we in de gaten welke route de meisjes liepen na activiteiten in het dorp, zodat we hen zogenaamd toevallig tegen konden komen. En dan natuurlijk het liefst in het donker", gniffelt de 94-jarige Rinus. Het werkte, want het lukte zowel Christ als Rinus om de harten van de zusjes uit het Westland te veroveren. Een half jaar na elkaar traden ze in het huwelijk, na ongeveer vijf jaar verkering.
Kolensjouwers
"Vanwege de woningnood trokken we tijdelijk in bij de oudste zus van Lies", weet Rinus nog goed. "Ik werkte als surveillant bij de Rotterdamse politie en kon maar af en toe naar huis. Gelukkig konden we na een tijdje twee bovenkamers in Rotterdam huren.
Tussen die twee kamers lag het kolenhok. We hebben wat kolensjouwers de trap op en neer zien lopen. Na vijf jaar kreeg ik een functie in Roosendaal. Nog eens vijf jaar later werd ik politieagent in Breda, waar ik met open armen ontvangen werd. Ze gingen voor het eerst surveilleren per de auto en ik was één van de weinigen met een rijbewijs. Daar heb ik tot aan mijn pensioen gewerkt."
De geur van de kermis
Voordat Lies trouwde, werkte ze als hulp in de huishouding en in een schoenenwinkel. Verlegen om werk heeft ze nooit gezeten, want er kwamen maar liefst zeven kinderen. Desondanks was er altijd tijd voor plezier. "In eerste instantie kocht ik samen met een collega een auto. Iedere woensdag vond de overdracht daarvan plaats", vertelt Rinus. "Later kwam er een eigen auto. Daarmee gingen we naar het bos of op familiebezoek. Als we dan met negen man in de auto zaten, trokken we altijd wel aandacht van passanten. Die telden de koppen in onze wagen." Een ander hoogtepunt vormde de kermis. "Roken we de suikerfabriek, wisten we dat het bijna zover was. Ik ging alleen met de kinderen, want Rinus gaf er niks om", aldus Lies.
Uit volle borst
Wat Rinus wel graag deed, was klussen. Zo verbouwde hij eigenhandig hun huis in Prinsenbeek, waar ze 25 jaar woonden, voordat ze in 2000 naar Roosendaal terugkeerden. Ook teelde hij graag zijn eigen groentes. Toen de kinderen nog thuis woonden, was Lies altijd kleding aan het naaien en breien.
"En ze zong iedere dag", vertelt één van de kinderen. "Dat kan nu niet meer, vanwege mijn slechte longen", zegt Lies. Tot voor kort zong ze nog met volle borst mee in het Roosendaalse seniorenkoor Zanglust, waar ze samen met Rinus meteen na hun verhuizing lid van werd. Rinus is er nog wel elke repetitie bij. Met zijn mooie stem is hij een echte steunpilaar voor de andere mannelijk koorleden. Ofschoon de ouderdom ook bij dit stel met gebreken komt en ze geconfronteerd zijn met het nodige verdriet, heerst er vooral veel liefde en dankbaarheid dat ze elkaar nog hebben. "We zijn elkaar tot steun, vroeger en nu nog steeds", zeggen beiden vol genegenheid.[l]