'Als je het graag doet, kost het geen moeite'
THOLEN – Bijna elk jaar zijn er wel jubilarissen op het 51 jaar oude Gereformeerde Gemengde Koor Canticum. Dit jaar voor de tweede keer twee leden die 50 jaar lid zijn. Het gaat om Lein van Duivendijk en Annie Zoeteweij die beiden de sculptuur met inscriptie kregen uitgereikt op de jaarvergadering in het Visnet van de KCZB ( Koninklijke Christelijke Zangersbond).
DOOR FRITS SIMONS
De jaarvergadering op donderdag 1 maart werd geopend door voorzitter Arie Zuiddam en daarna kwam secretaris Otto ter Beek aan het woord met notulen en jaarverslag. Hoewel de leden niet meer tot de jongsten behoren, bleek uit alles dat het koor Canticum nog heel actief is in de Thoolse samenleving. Ondermeer een oecumenische viering, Pasen in de Ichtuskerk, Pasen in Ten Anker, Kunstroute, 4 mei dodenherdenking, huwelijksjubileum, zomerconcerten, restauratie kerk Stavenisse, kerstvieringen in Ten Anker, Vrederust en Ichtuskerk waren activiteiten uit het jaar 2017. "Dat is nog heel wat, " reageerde één van de leden.
Jubilarissen
Tijdens de jaarvergadering werden door de voorzitter beide jubilarissen naar voren geroepen en toegesproken. Daarna kregen ze allebei de sculptuur uitgereikt, gemaakt door kunstenaar Rob Verhoef met hun namen in de inscriptie. Het is een prachtig beeldje van een man die zijn chapeau afneemt uit dankbaarheid voor 50 jaar lidmaatschap van het koor. Beide dames waren zichtbaar vergenoegd en ze werden ook nog eens allebei in de bloemetjes gezet. Bijzonder was dat ze na de huldiging een aansprekend gedicht voorlazen van de Thoolse dichter Frans Zoeteweij, echtgenoot van Annie.
Saamhorigheid van de stemmen
Beide jubilarissen werden lid van het koor nadat ze het een keer gehoord hadden en het heel mooi vonden. Lein komt uit een muzikale familie en speelt ook piano en mandoline. Annie ging met haar mee en uit de vele leden van vroeger hebben ze vooral de fijnste herinneringen aan buurvrouw Mosselman. Tientallen jaren gingen ze elke donderdagavond naar het koor. Ook zijn ze het samen eens over het allermooiste stuk wat ze zongen: NÄher, mein Gott zu dir. Ze zijn al die jaren lid gebleven: "Als je iets graag doet, kost het geen moeite. Nooit kregen we er spijt van. Het zingen op een koor is zo mooi door de saamhorigheid van de stemmen. Door het veel oefenen met elkaar komt er eenheid. Vroeger zongen we op concoursen en wonnen we prijzen. Dat was best wel spannend maar nu zouden we dat niet meer willen. Zoals het nu gaat, is het prima." Ze vinden het zingen van geestelijke liederen troostvol en werken ook graag mee aan kerkdiensten. Het repertoire is in al die jaren wel steeds hoger van niveau geworden. Er wordt ook bijna altijd a capella gezongen. Af en toe met een ander koor zingen, vinden beide dames ook wel wat hebben. Ze willen doorzingen zo lang ze kunnen en zo lang het koor bestaat. Dat laatste is ook beider wens voor de toekomst van Canticum. "Bovendien is de sfeer altijd gezellig en goed geweest."
Muziek
Behalve het zelf beoefenen van muziek mogen beide dames ook graag naar anderen luisteren. Koren die in Tholen optreden of de Mattheus Passion in Bergen op Zoom. Vooral als je dochter meezingt. Maar ook 'Nederland zingt' vinden ze een mooi programma. [l]