Een verfrissende regenbui
Afgelopen week fietste ik door de stromende regen. In plaats van dat ik zat te balen dat ik geen regenjas bij had om de regen tegen te houden, genoot ik bijna van iedere regendruppel die op mij neerkwam. Na die hele mooie droge zomer was dit water meer dan welkom en voelde het als een frisse douche. Ik weet niet hoe het u vergaat, maar door die paar regenbuien van de afgelopen weken zie ik alles om mij heen weer een beetje tot leven komen en dat doet mij goed. Het gras wordt weer groen, de bloemen komen voorzichtig weer tevoorschijn. Tegelijkertijd komen we thuis met ons gezin ook weer in ons vertrouwde ritme. De eerste weken is het even zoeken en is het ook wel heel veel op school, op ons werk en thuis dat weer op elkaar afgestemd moet worden. Maar als we met zijn allen het ritme weer gevonden hebben, dat is nu bijna, voelt dat als heel prettig. Alleen in de parochie is het zoeken en dat zal deze maand wel blijven. Want hoewel ik het heel fijn vind om iedereen weer te zien en te horen. En we weer volop bezig zijn met wat er het komend jaar allemaal staat te gebeuren, dringt het steeds meer tot mij door dat ik er vanaf 6 oktober niet meer bij zal zijn, om mijn steentje bij te dragen. Dat is even wennen. Want u zult het misschien al gehoord hebben, ik ga vanaf 1 oktober werken 'dicht bij huis', in Roosendaal. Niet meer iedere dag in de auto maar sportief op de fiets. Na acht jaar is het goed om van werkplek te wisselen, nieuwe uitdagingen aan te gaan. Maar toch voelt het nu even anders. Ik zal de vele vertrouwde gezichten en gewoonten gaan missen van parochianen, vrijwilligers, collega's. Deze weken loopt bijna iedere ontmoeting uit op een terugkijken maar ook op een vooruit kijken. Want gelukkig komt er nieuwe pastor bij, die samen met Paul, Jan en Fredi die goede dingen die we samen op hebben gezet weer verder brengen.
Aanstaande zondag vieren we de start van een nieuw werkjaar. Levend water staat centraal, water dat leven geeft, als het kan stromen, als het niet vast of tegengehouden wordt. Levend water wat altijd zijn weg vindt, het is aan ons om het te laten stromen. Mogen we ook dit jaar elkaar inspireren om die weg te blijven volgen soms achter elkaar, soms naast elkaar in ieder geval in gedachten met elkaar.
Mary Zopfi-de Bruijn, pastoraal werkster Lievevrouweparochie [l]