Wachtrij
Nagelbijten. Zuchten en steunen. Gevloek. Online kaarten bestellen voor gewilde concerten en evenementen vind ik één van de ergste dingen die er is. Mijn ergste wachtrij-trauma liep ik drie jaar geleden op tijdens de kaartverkoop voor Adele. Daar wilden mijn moeder en ik dolgraag heen. Eerst de voorverkoop. Toen de normale verkoop. Toen een tweede voorverkoop voor de extra concerten. Een tweede normale verkoop. Ik heb zo'n twaalf uur van mijn leven gespendeerd aan schelden op een online wachtrij en mijn nagels tot bloedens toe afgebeten, en had alsnog geen kaartjes voor Adele. De teleurstelling was haast ondragelijk. Tot mijn vader ons twee maanden later op wonderbaarlijke wijze verraste met twee kaartjes voor Adele onder de kerstboom. We hebben een half uur gejankt van blijdschap en vijf maanden later een onvergetelijke avond beleefd in de Ziggo Dome. Maar mijn aversie tegen ticketmaster is nooit verminderd. Gelukkig ben ik geen fervent festivalganger. Lig ik niet vaak in de rij voor grote concerten van internationale artiesten. En blijft de wachtrij ellende me dus meestal bespaard. Maar afgelopen week moest ik er weer aan geloven. Het doel: kaartjes voor de Oranje Leeuwinnen tegen Denemarken in Breda.
Een jaar geleden zou dat zo'n probleem niet zijn geweest. Maar eerlijk toegegeven, een jaar geleden was ik waarschijnlijk ook niet op het idee gekomen om kaarten voor het damesvoetbal te bestellen. Net zoals de rest van Nederland ontdekte ik het team pas tijdens het gewonnen EK vorig jaar. En dat betekende maar één ding, namelijk net zoals de rest van Nederland in de rij moeten gaan liggen om kaarten te bemachtigen. Ik zat ruim een kwartier voor de verkoop van start zou gaan al met een bonzend hart achter mijn computer de webpagina te refreshen. Nog drie minuten. Twee minuten. Eén. En toen begon het gedonder. Foutmeldingen. Niet bereikbare pagina's. En dan toch eindelijk. Een plek bemachtigd in de wachtrij. 47 minuten resterend. 12512 wachtende voor u. En nu denkt u als lezer vast dat ik overdrijf. Maar het stond er echt. 12512 wachtenden voor me. 47 minuten resterend. Het vergde me dus extreem veel geduld. En het koste me al mijn nagels. Maar 5 oktober ben ik erbij. Nu maar hopen dat de Leeuwinnen het niet te spannend maken die avond. Dat kan ik mijn vingertoppen niet aandoen.[l]