'Beklimming was een onvergetelijke ervaring'
ROOSENDAAL – Op de deur van de huiskamer hangt de tekst 'Goed gedaan, lieve papa'. Het thuisfront is supertrots op Werner. Buijsen is blij dat hij dit avontuur, het bereiken van het dak van Afrika, beleefd heeft. Vol trots droeg hij toen hij op Schiphol aankwam een T-shirt met de tekst ' I did it'. Het was voor hem een geweldige uitdaging die hij dankzij zijn goede voorbereidingen tot een goed einde heeft kunnen brengen. Het was een prachtige ervaring.
DOOR MIEKE SPEKMAN
Het War Child team van Buijsen bestond uit 26 deelnemers, 15 begeleiders en een groot aantal porters die de bagage en het eten droegen. Buijsen vertelt: "We hadden een hele leuke gezellige groep. Vijf mensen van onze groep hebben de top net kunnen halen maar zijn niet mee gegaan naar Uhuru Peak, omdat zij last kregen van hoogteziekte. Onze Nederlandse expeditieleider bekeek een aantal keren per dag of je nog bekwaam was om verder te kunnen lopen. We liepen heel langzaam omdat je door de ijle lucht snel adem tekort komt. Bij mij is het acclimatiseringproces goed verlopen. Sommige mensen hadden daar moeite mee. Je kunt je nog zo goed voorbereiden en een geweldige conditie hebben toch kan het je overkomen dat je ziek wordt. Bij de groep uitte de hoogteziekte zich ook. Maar gelukkig heeft wel iedereen Stella Point en dus de kraterrand kunnen bereiken. Hierdoor heeft iedereen zijn certificaat toch kunnen behalen. Sommige moesten daar wel snel gaan afdalen en konden niet meer mee naar Uhuru Peak. Die ziekte uit zich in hoofdpijn, diarree en je kunt zelfs gaan hallucineren. Je moet dan snel terug naar beneden. Beneden is het meteen over. Als je doorloopt is het levensgevaarlijk."
Prachtig weer
Toen het team van Buijsen vrijdagavond 27 januari in het laatste rustkamp, Barafu Camp (4600 m), gewekt werd om het laatste stuk te beklimmen, lag er een mooi pak sneeuw en was de wereld wit. Buijsen zegt: "We zijn die avond om half zeven gaan slapen en terwijl we sliepen is het gaan sneeuwen. Na een ontbijt om 23.00 uur zijn we vertrokken en hebben heel de nacht door gelopen. We hadden hoofdlampen op want het is er aardedonker. Het was ook behoorlijk koud, ongeveer 12 graden onder nul. Dat viel eigenlijk nog mee want het kan daar veel kouder zijn. We hebben trouwens heel de tocht prachtig weer gehad. Zaterdagmorgen zagen we de zon opkomen achter de bergtoppen. Een schitterend gezicht, zo mooi. We hebben bijna 11 uur gelopen om de top te bereiken. Om 10.45 uur kwamen we aan op de top, de Uhuru Peak (5895 meter) De zon scheen aan een heldere blauwe hemel, prachtig. Het doet heel veel met je als je daar aankomt. Alles waar je maanden naar toe heb geleefd en de vermoeidheid komen er uit. De ontlading is compleet. Er worden daar heel wat tranen gelaten van emotie. Op de top heb ik voor thuis nog een filmpje gemaakt maar dat is niet overgekomen. We hadden geen communicatie. Dat is wel raar in deze digitale tijd. Gelukkig heb ik mijn doel bereikt en ik heb meer geld voor War Child opgehaald dan ik ooit had kunnen dromen, namelijk 11.170 euro." [l]