Cor en Victor Stroop vormen Platina bruidspaar
NISPEN – Afgelopen maandag vierden Cor en Victor Stroop dat zij elkaar 70 jaar geleden het ja-woord gaven. Een niet alledaagse mijlpaal, waar de twee jubilarissen zeker stil bij zullen staan. "Als het weer wat beter wordt, gaan we met een gezellige club vrienden en familie lekker uit eten", kijken de echtelieden alvast vooruit. Maar eerst kijken ze samen terug op 70 jaar lief en leed.
DOOR ELS ROMMERS
De 91-jarige Cor weet zich nog haarscherp te herinneren hoe de eerste ontmoeting met Victor verliep. "Ik diende in Essen bij een architect. Mijn ouders woonden in St. Willebrord en omdat ik alleen een fiets had, kon ik in het weekend niet naar huis. Bij wijze van vermaak ging ik op zondagmiddag dan maar naar een nicht die in een café in Essen werkte. Staand in de deuropening, zag ik een leuke jongeman langslopen. Met dat ventje zou ik weleens uit willen gaan, zei ik toen tegen mijn nicht. Hij gaf me een knipoog en even later kwam hij zelfs het café in!"
'Thuis was het
altijd gezellig!'
Blondine
"We kletsten gezellig, maar een week later zag ik hem met een blondine lopen. Als donkerharige dacht ik dat mijn kansen verkeken waren, maar een week later vroeg hij mij toch mee uit." Het stel had een jaar verkering voor ze op 5 februari 1948 in de Willebrordse kerk trouwden. "Daarna gingen we bij mijn schoonmoeder in de Grensstraat in Essen wonen", vertelt Cor, die net als Victor uit een groot gezin komt. "Victors vader was al jong overleden dus hielp ik mee in de huishouding. Toen zijn moeder hertrouwde, hebben wij het huis van haar gekocht. Daar hebben we in totaal ongeveer 35 jaar gewoond."
Babyverwisseling
Ondertussen werkte Victor jaar in, jaar uit bij de suikerfabriek. Ook verdiende hij wat bij met de varkenshandel. Het stel kreeg vier kinderen. "Dat hadden er zes kunnen zijn", vertelt Cor openhartig. "Ons eerste kind is doodgeboren, de tweede zwangerschap eindigde in een miskraam. Daarna kregen we gelukkig twee gezonde dochters en twee gezonde zonen. De jongste was zo klein dat die een zakdoek als luier omhad. Hij moest drie maanden in de couveuse. Leuke herinneringen heb ik niet overgehouden aan die tijd, want de nonnen lieten hem pas na twee dagen zien. Kort daarvoor was er nog een babyverwisseling geweest. Naar aanleiding daarvan kregen alle baby's armbandjes om. Er was dus geen misverstand mogelijk, dit was mijn kind!"
Zoete inval
Cors leven was gevuld met de zorg voor het huis en haar gezin. "Als de kinderen naar school waren, bracht ik dure gezichtscrème op en ging ik daarna de varkens voeren", lacht ze. Het gezinsleven was hecht en gezellig. "Het was bij ons altijd de zoete inval", weet het stel nog goed. Samen met de kinderen maakten ze dagtochtjes met hun busje. "Naar Zoutelande of de Efteling. En toen de kinderen groot waren, reisden we naar Zweden, Ierland of Frankrijk." Met de verhuizing naar Nispen, verdwenen de schapen die Victor ook nog een tijdje hobbymatig hield. "Ik fietste graag en reed graag auto, maar dat doe ik niet meer", zegt de bijna 94-jarige Victor. "Nu scharrel ik wat rond in mijn hof". Ze wonen nog zelfstandig en zijn bijzonder bij de pinken. Bovendien genieten ze nog iedere dag van elkaars gezelschap. "Het was liefde op het eerste gezicht en dat is het altijd gebleven", zeggen de twee tot besluit. [l]