Rinus en Koos van den Bosch zijn zestig jaar een paar
YERSEKE - Rinus van den Bosch (84), geboren en getogen in Yerseke, leerde ruim zestig jaar geleden Koos van den Bosch-de Koeijer (81) uit Biezelinge kennen. Het was liefde op het eerste gezicht. Rinus was soms maanden van huis voor zijn werk, maar Koos heeft al die jaren hem met liefde opgewacht. Woensdag was het paar zestig jaar getrouwd en kregen ze bezoek van burgemeester José van Egmond van Reimerswaal.
DOOR KIM SINKE
Koos is geboren in Nieuwdorp. Toen ze twee jaar oud was, gingen haar ouders in Biezelinge wonen en heeft ze daar haar jeugd doorgebracht. Later ging ze met meiden op stap om, hoe kan het ook anders, op zoek te gaan naar een leuke jongens. Totdat ze op een mooie dag met een paar meiden naar Yerseke was gefietst om te kijken bij het amateurwielrennen. Daar liep ze Rinus tegen het lijf en de vonk sloeg meteen over.
“Het was gelijk aan en het is nooit meer uit gegaan”, vertelt Koos. De nacht voor de trouwdag sliep Koos bij de zus van Rinus, zodat ze lekker dicht bij de kapper was. “Ik weet nog dat het 's morgens ontzettend regende en dat ik op de fiets naar de kapper moest. Gelukkig klaarde het 's middags op en werd het uiteindelijk nog mooi weer.”
Vliegtuig
Rinus ging in Yerseke aan het werk in een machinefabriek. Later kwam hij bij een bedrijf in Zwolle terecht, waar hij als monteur naar bijna alle werelddelen werd gestuurd. “Toen ik daar twee weken in dienst was werd ik naar Saoedi-Arabië gestuurd. Dat was best een uitdaging, ik sprak geen woord Engels en ik had nog nooit in een vliegtuig gezeten.” Soms was hij acht maanden van huis. “Daarom is de verkering nog steeds aan”, zegt hij lachend. Rinus is ook in Iran, Indonesië, Noorwegen en India geweest en heeft dat werk 22 jaar met veel plezier gedaan. Contact was er niet veel met het thuisfront. Koos schreef iedere dag een stukje en als het papier vol was stuurde ze de brief op. Het duurde in die tijd een maand voordat de post bezorgd was.
Camping
Het stel heeft een zoon en dochter, vijf kleinkinderen en vier achterkleinkinderen. Trots laten de twee foto's van de kleinkinderen en achterkleinkinderen zien en Rinus grapt: “Eerst was ze oma, maar nu is ze opoe!” Ze genieten nog volop van het leven en gaan, zodra het kan, graag naar hun vertrouwde camping in Elspeet. Daar komen ze al vijftien jaar en horen bij de inventaris, zoals ze zelf zeggen. Ze kennen er veel mensen en hopen er nog vaak heen te kunnen. Het echtpaar heeft hun 60-jarig huwelijk met familie gevierd. “Ik kan niet geloven dat als ik nu terugkijk het al zestig jaar is”, zegt Rinus tot slot. [l]