Vol overtuiging gewerkt, nu vol overtuiging met pensioen
KAPELLE - Veertig jaar werkte Rein Hogendorf (66) vol enthousiasme bij de gemeente Kapelle. Hij was veel met zijn baan bezig, collega’s en gemeenteraadsleden konden hem altijd bellen. Nu geniet hij volop van zijn pensioen. Het zwarte gat, vreest de Kapellenaar niet. “Ik kon toeleven naar mijn pensioen, hè”, lacht hij.
DOOR BRITTA JANSSEN
Rein Hogendorf is een bevlogen man. Decennia lang hield hij zich in allerlei hoedanigheden bezig met financiën en dan voornamelijk met het gemeentelijke huishoudboekje. Zo was hij hoofd financiën bij de gemeente Kapelle, maar ook 25 jaar docent aan de bestuursacademie. Hier gaf hij medewerkers van gemeenten en andere overheden les over de financiële boekhouding. En de laatste jaren maakte hij raadsleden en politiek-geïnteresseerden tijdens thema-avonden ook wegwijs in de begroting en gemeentefinanciën. Zijn toehoorders kregen een gedreven persoon tegenover zich, maar een bolleboos noemt Hogendorf zichzelf allerminst. “Ik lees veel over mijn vak en ze zeggen dat ik een goed geheugen heb”, grinnikt de pensionado die net de Nijmeegse Vierdaagse gewandeld heeft. “En ik vertelde nooit uit de losse pols. Zonder voorbereiding had ik geen goed gevoel.”
Helpen
De liefde voor cijfers zit volgens Hogendorf in de genen, want meerdere familieleden werken in deze branche. Ook heeft hij verschillende financiële functies als vrijwilliger, zoals penningmeester bij de korfbalvereniging en het Fruitteeltmuseum. “En mijn zonen Remco en Jeroen zijn allebei controllers”, klinkt Hogendorf trots. Na de mulo en hbs werd hij per 1 juni 1978 medewerker financiën bij de gemeente Kapelle. "Mijn chef Ko de Pooter leerde me het vak.” Het mooie eraan vindt Hogendorf mensen helpen. “Ik heb met twee anderen een handboek financiën geschreven voor ambtenaren en raadsleden.” Het was zijn verantwoordelijkheid dat iedereen in het gemeentehuis over alle informatie beschikte. “Kennis is macht, maar dat mag je niet misbruiken. Je moet het positief inzetten, de informatie delen met anderen.”
Mindere tijden waren er ook. Zoals niet zo lang geleden toen Kapelle onder toezicht van de provincie Zeeland kwam te staan, omdat de meerjarenbegroting niet sluitend was. “Daarvan heb ik wakker gelegen. Gelukkig was het binnen een halfjaar opgelost.”
Waar de meesten geen kaas gegeten hebben van gemeentefinanciën, is er voor Hogendorf geen mooier vak. “Een gemeente heeft veel taken en met de uitvoering, zoals onderhoud aan wegen, is veel geld gemoeid. Als ik op een feestje iemand hoor zeuren dat de afvalstoffenheffing is gestegen, dan kan ik het soms niet laten om te zeggen dat de gemeente voor dat bedrag wel veel vuil ophaalt en gewoon voor de deur.”
Gemakje
Naast veertig jaar dezelfde werkgever wonen Rein Hogendorf en zijn vrouw Ineke ook al dertig jaar in hetzelfde huis in Kapelle, op een steenworp afstand van het gemeentehuis. “Wat goed is, is goed”, lacht hij. “Ik was altijd binnen drie minuten op mijn werk. En dan liep ik op ‘t gemakje.” Hogendorf is een vroege vogel en ging regelmatig ‘s avonds ook nog naar het werk. “Maar ik was bijna altijd thuis voor het avondeten. En bij mijn afscheid zeiden mijn zoons dat ik altijd voor hen klaarstond.” Op dat afscheid blikt Hogendorf dankbaar terug. “Het was in één woord geweldig. Ik heb alles mogen doen bij de gemeente.” Ook toen hij iets anders wilde proberen, mocht hij terugkomen. Dat deed hij ook. “Dat vond ik de grootste blijk van waardering.”
Na veertig jaar werken vond Hogendorf het mooi geweest. “Mijn vader heeft vijftig jaar bij de Raad van Arbeid gewerkt. Daarom vond ik dit een symbolisch moment om te stoppen.” Inmiddels is Hogendorf al meerdere keren benaderd voor vrijwilligerswerk. “Ik wil nu eerst een jaar niets doen.” Dat sluit hij af met de pelgrimswandeltocht naar Santiago de Compostela in Spanje met zijn broer. “Daarna mogen ze me bellen.” [l]