Vaatje buskruit

5 maart 2018, 10:24

Vorige week had ik contact met Ronald Koeman. Op weg naar de vriendschappelijke interlands tegen Engeland en Portugal wilde ik voor mijn sportrubriek in MAX Magazine een interviewtje met de nieuwe bondscoach. In orde, veronderstelde ik. Zware misvatting. Wat sinds 1984 geen enkel probleem vormde, bleek anders te werken. Ronald verwees me door naar de KNVB-persdienst die liet weten dat ik pas na de twee wedstrijden weer in ’Zeist’ kon aankloppen. In een persoonlijk mailtje vroeg Koeman hiervoor begrip. Ik reageerde dat ik het snapte en bedankte hem voor alle gemeenschappelijke herinneringen, met in mijn geval als hoogtepunt zijn eerste week in 1989 bij Barcelona. Fotograaf Peter Smulders en ik logeerden in het peperdure Princesa Sofia Hotel, vlakbij Camp Nou. Ongelogen: op de hotelgang voetbalde ik op blote voeten een partijtje tegen de grote Koeman. Hooguit één minuut, want met mijn kleine teen kwam ik in aanraking met een hoteldeur. Einde van het potje. “Typisch onhandige Louis”, grinnikte Smulders. Daarna verplaatsten we ons naar de sauna en hebben op het terras (een heleboel) witte wijntjes gedronken. Koeman is de juiste man op de juiste plaats bij Oranje. De perfecte ambassadeur.

In de eredivisie draait de trainerscaroussel op volle toeren. Marcel Keizer, René Hake, Alex Pastoor kregen ontslag. Erik ten Hag verruilde FC Utrecht voor Ajax. Andere trainers maakten kenbaar aan het einde van het seizoen de kuierlatten te pakken waarmee het vertrouwen van hun manschappen op slag verdween. Mitchell van der Gaag hakte ook de knoop door. Je zult zien: Excelsior zakt weg. En Stijn Vreven, de chef van NAC? Vaatje buskruit, schreef ik eerder. Dat NAC thuis het tobbende Feyenoord versloeg, was fantastisch. Hulde! Voor de spelers! Want het gedrag van Vreven, door scheidsrechter Bas Nijhuis naar de tribune gestuurd, sloeg opnieuw nergens op. In zijn contract schijnt te staan dat hij mag blijven als NAC zich handhaaft. Begrijpelijke clausule. NAC en Belgische Stijn passen niet bij elkaar. Vreven heeft iets stijlloos, iets onvlambaars, onbeheerst. Even leuk, niet lang. Stijn doet me zéér denken aan Zeljko Petrovic, ook iemand die bij overwinningen zichzelf op de borst roffelt en bij nederlagen de schuld meestal bij zijn ondergeschikten legt. Uiteindelijk graaf je daarmee je eigen graf.[l]