Knooppunt Sloeweg is spannend, maar ook 'business as usual'
‘s-HEERENHOEK - De drie klauwen van het nieuwe knooppunt worden na maanden werk steeds beter zichtbaar, maar het werkgebied tussen de Westerscheldetunnel bij Borssele en Nieuwdorp heeft nog veel weg van een maanlandschap. Medio volgend jaar is het nieuwe knooppunt klaar. Het is het laatste kunststukje van de verdubbeling van de Sloeweg.
DOOR EUGÈNE DE KOK
Op een doordeweekse dag eind november zijn op het terrein, dat zo’n 80 voetbalvelden groot is, overal plukjes mensen aan het werk.
Vrachtwagens rijden de laatste tonnen van de 500.000 ton bodemas uit op het traject van Middelburg richting de Westerscheldetunnel, een graafmachine staat bovenop één van de metershoge heuvels een deel van de 200.000 kubieke meter zand te verdelen op een stuk dat nog moet inklinken, bovenop het viaduct van de Westerscheldetunnel naar Middelburg zijn betonvlechters aan het werk en onder kunstwerk twee, zoals het viaduct op de bouwplaats heet, worden enorme betonnen voorzetwanden met een heftruck tegen de kanten gezet. “Zo doen ze het meestal niet onder het dek”, zegt projectleider Cathalijne van Gorsel van de Tractaatweg BV.
Met aannemer Boskalis werkt de BV aan het knooppunt, in opdracht van de provincie. Van Gorsele legt uit dat de platen van zeven tot tien ton normaal als eerste worden geplaatst. In de regel volgt daarna pas het dek, de bovenkant van het viaduct waarop het asfalt komt te liggen.
Bijzonderheid
Kunstwerk twee, aan de kant van Nieuwdorp, heeft nog een bijzonderheid. “Het is net een beetje spannender dan de andere twee”, zegt Van Gorsel. In de bovenkant liggen namen zestien kokers met gespannen kabels in het beton. Doordat het viaduct zo schuin is, komt er extra spanning op het bouwwerk te staan. De kabels maken de betonnen verbinding sterker. De twee andere viaducten hebben dit soort kabels niet nodig, want deze staan minder schuin en zijn korter.
Gewapend
Een overeenkomst tussen de drie viaducten is dat ze voor een groot deel bestaan uit gewapende grond. Overal op het terrein zie je nog steile wanden van zwarte doeken van kunststof, die vol zitten met zand en puin. Veel van het puin en de grond is afkomstig uit eerdere werkzaamheden voor de Sloeweg of de omgeving. “We proberen zoveel mogelijk te hergebruiken”, aldus Van Gorsel. De doeken met het puin en de grond houden de basis van de viaducten bijeen. De heipalen zijn door de gewapende grond heen geslagen. Zij dragen het beton van de overspanning.
De platen die met een heftruck worden geplaatst, de kabels, de schuine positie van de viaducten en het gebruik van de gewapende grond maken het knooppunt interessant voor een weg- en waterbouwer zoals Van Gorsel, die op een steenworp afstand woont. “In constructief opzicht zijn deze kunstwerken een uitdaging, maar qua uitvoering zijn ze niet zo bijzonder. De hele klus is eigenlijk business as usual”, zegt ze. “Voor Zeeland is het een groot project, maar in het land zijn veel grotere, en qua tijd hoeven we ons niet overdreven te haasten. We liggen mooi op schema.”
Het knooppunt, dat eigenlijk een grote T-splitsing is met ongelijkvloerse kruisingen, gaat medio volgend jaar open. Er volgen dan nog afrondende werkzaamheden, zoals de landschappelijke inpassing. Er komen struiken met rode kornoelje, Gelderse roos en hazelaar op de grondwal bij Nieuwdorp, die bewoners het zicht op de weg onttrekt. Tussen de waterberging van 8000 vierkante meter en het Sloegebied komt een rij met wilgen te staan als scheiding.
Meer informatie over de Sloeweg en de tijdelijke rotonde, die de oude stoplichten vervangt, is te vinden op www.sloeweg.nl.
