'Op zo'n dag vergeten veteranen hun zorgen'
MIDDELBURG - Schout-bij-nacht Peter Reesink komt dit jaar naar de Zeeuwse Veteranendag in Middelburg. Opnieuw neemt een hooggeplaatste militair het defilé af op de Markt. “Ik ben blij met zijn komst”, zegt Nieuw Guinea-veteraan John Kouters uit Middelburg. “Je moet de mensen op zo’n dag iets te bieden hebben.”
DOOR EUGÈNE DE KOK
Vorig jaar was generaal Frank van Sprang van het Korps Mariniers te gast in Middelburg. Net als hij toen gaat schout-bij-nacht Peter Reesink (na de luitenant-admiraal en vice-admiraal de derde in rang bij de Koninklijke Marine) zaterdag 9 juni op het Abdijplein in Middelburg in gesprek met Zeeuwse veteranen en neemt hij het defilé af.
De dag is bedoeld voor Zeeuwse militairen die hebben gevochten in de Tweede Wereldoorlog tot aan deelnemers aan recente vredesmissies in Afghanistan en Mali. “Het is belangrijk voor deze mannen en vrouwen dat zo’n hooggeplaatste militair komt, met hen praat en ze een hart onder de riem steekt”, zegt Middelburger John Kouters, die al jaren nauw betrokken is bij de organisatie. “Vrede komt niet vanzelf. Veel mensen hebben daar moeite voor moeten doen. Helaas is vrede nog steeds breekbaar. Een verkeerde beweging en de poppen zijn weer aan het dansen. Daarom is het belangrijk dat we de vrede blijven waarderen en de mensen die daarvoor hebben gevochten. Op zo’n dag zien ze dat ze het niet voor niets hebben gedaan. We zetten ze in het zonnetje, zodat zij even hun zorgen kunnen vergeten.”
Nuldelijn
Dat velen nog dagelijks zorgen hebben, weet Kouters als geen ander. De Nieuw Guinea-veteraan is namens de Algemene Vereniging van Oud en Actief dienend personeel van de Koninklijke Marine (AVOM) niet alleen betrokken bij de Zeeuwse Veteranendag, maar ook verantwoordelijk voor de nuldelijnszorg. Als een veteraan in de provincie problemen heeft, krijgt Kouters een telefoontje. Hij gaat ernaar toe, praat met ze en kijkt of hij dingen kan doen of dat hij professionele hulp moet inschakelen. Ook in Zeeland gebeurt het vaker dan menigeen denkt. “Als iemand doordraait door wat hij of zij in een oorlogssituatie heeft meegemaakt, praten ze liever eerst met een collega dan met iemand anders. Ik weet namelijk wat hij of zij heeft meegemaakt.”
Aardbeving
Het zijn niet altijd makkelijke gesprekken. “Zo’n jongen heeft de meest verschrikkelijke dingen gezien en voelt zich hier door alles en iedereen in de steek gelaten. Door er voor zo iemand te zijn, te luisteren en ze eventueel te begeleiden naar de juiste loketten, hoop ik dat ze er bovenop komen. Gelukkig is er steeds meer aandacht voor. Vroeger was er niets. Toen ik terugkwam uit Nieuw-Guinea, kwam ik in Vlissingen aan in mijn tropenkleren. Ik had 100 gulden gehad en moest het verder maar uitzoeken.”
Toch heeft hij nooit problemen gehad na zijn periode in de voormalige Nederlandse kolonie en zijn rol als hulpverlener bij de allesverwoestende aardbeving in het Marokkaanse Agadir, in de jaren ‘60 van de vorige eeuw. “Al dronk ik mijn biertjes wel toen ik terugkwam”, zegt hij eerlijk. “Tegenwoordig zijn er voor die jonge gasten helaas veel meer middelen om alles te vergeten. Het is ontzettend jammer als je een veteraan en zijn gezin er aan onderdoor ziet gaan.” Het Veteranen Ontmoetingscentrum in Vlissingen helpt. Daar kunnen militairen elkaar maandelijks ontmoeten, herinneringen ophalen en in gesprek gaan, onder het genot van een traditionele blauwe hap. Ook hiervan is Kouters één van de trekkers. Tot en maart zit het centrum nog in de Marinekazerne, maar aangezien deze officieel de deuren sluit, zijn de veteranen op zoek moeten gaan naar een andere locatie. De stationsrestauratie bood uitkomst. Daar komen de tientallen veteranen voorlopig, en misschien wel tot de opening van de nieuwe kazerne in Vlissingen, bij elkaar.[l]