Spinnewijn heeft zwak voor ruige Westerschelde
KLOETINGE - Hij mag dan al jaren in Kloetinge wonen en altijd een winkel hebben gehad in Zierikzee, als geboren en getogen Vlissinger stroomt het water van de Westerschelde door zijn aderen. “Het is mijn rivier”, zegt uitgever Theo Spinnewijn van De Groote Roeibaerse. Zijn nieuwe boek ‘Westerschelde, portret van een open zeearm’ verschijnt donderdag.
DOOR EUGÈNE DE KOK
Het is een logisch vervolg op het boek over de Oosterschelde dat hij twee jaar geleden uitbracht. “Jarenlang moest ik elke dag heen en weer over de Zeelandbrug naar Zierikzee, waar ik eigenaar was van boekhandel De Vries”, vertelt Theo Spinnewijn in zijn huiskamer in Kloetinge. “Misschien ben ik wel 8000 keer over die brug over de Oosterschelde gereden. Het schepte een band met de rivier, maar ik ben en blijf een man van de Westerschelde. Hij spreekt me iets meer aan. De Oosterschelde is schitterend met zijn flora en fauna en de rust, maar de Westerschelde is ruiger. Kijk alleen maar naar alle industrie langs het water.”
Spinnewijn heeft tot zijn 19e in Vlissingen gewoond, zag de Westerschelde dus bijna dagelijks vanaf de dijken, nam tijdens de zomers regelmatig een duik in het water en werd jarenlang elke ochtend wakker van de toeters op de scheepswerf De Schelde, die net zo onlosmakelijk met de Westerschelde is verbonden als Spinnewijn. “Toen ik in Eindhoven stage liep bij een boekhandel werd ik nog steeds elke morgen wakker om half acht”, lacht de oud-boekhandelaar, schrijver, fotograaf en uitgever.
Gastbijdragen
Schepen zie je volop terug in het dikke, vierkante boek dat vol afbeeldingen staat en net als het exemplaar over de Oosterschelde meerdere gastbijdragen van burgemeesters van gemeenten langs de rivier en bijzondere ‘Westerschelde-gerechten’ van chefkoks kent. Typisch voor dit boek is de aandacht voor de bedrijvigheid, de schepen en het loodswezen en natuurgebieden als Waterdunen en de Hooge Platen. Er zijn zelfs drie hoofdstukken geschreven door een heuse Westerschelde-fan: Alexander Hoogstrate, die als kapitein zeevaart veel heeft gevaren op de rivier en nu in Kruiningen aan de oevers woont. Ontroerend is het verhaal van Kees Wolfert, die als kind de Watersnoodramp meemaakte in Zeeuws-Vlaanderen. “Dat verhaal hoor je niet zo vaak, terwijl ook hij vreselijke dingen heeft zien gebeuren.”
Jupiter
Een apart hoofdstuk is er voor de MSC Jupiter, het containerschip dat vorig jaar vastliep in het Nauw van Bath. Duizenden mensen kwamen een kijkje nemen naar de kolos, die pas ‘s avonds kon worden losgetrokken. “Ik was op weg naar Breskens om foto’s te maken op de Hooge Platen, maar ik miste het fietspontje. Ik hoorde het nieuws en ging als een speer naar Bath. Een buitenkansje. Ik ben foto’s gaan maken. ‘s Avonds ben ik terug gegaan. Toen heb ik anderhalve kilometer moeten lopen. Zo druk was het."
Spinnewijn en zijn vrouw zijn voor het boek naar Frankrijk getrokken. In Gouy bezochten ze de bron van de Westerschelde. “Een simpel klein putje”, zegt Spinnewijn, wijzend op een afbeelding in het begin van het boek. “Het is toch niet te geloven dat hieruit zo’n rivier ontstaat.” In de bladzijden daarna zie je hoe de Westerschelde steeds breder wordt en loopt door Frankrijk, België en natuurlijk Zeeland. Een van de laatste hoofdstukken gaat over Westkapelle. “Niemand weet waar de Westerschelde stopt, maar velen denken dat het ergens tussen Zoutelande en Westkapelle is.” Gwen van der Wel-Gutteling, die het hoofdstuk heeft geschreven, is daarvan overtuigd. Als medewerker van VVV Zeeland kent ze alle mooie plekjes rondom de zeearm. “Maar het wezen van de Westerschelde ligt voor mij toch nog altijd bij het einde, bij de monding: Westkapelle.”
‘Westerschelde. Portret van een open zeearm’ is uitgegeven door De Groote Roeibaerse en te koop in alle Zeeuwse boekhandels. ISBN: 9789081135696. Meer: www.degrooteroeibaerse.nl.[l]
