Roodstaart Lorre mascotte Sonnevanck
MIDDELBURG - In 'Kroegpraat' tekenen Rob van Hese en Edwin Mijnsbergen wekelijks de horecageschiedenis van de twee gemeenten op: een kroegbaas die met de noorderzon is vertrokken, ontroerende liefdesverhalen en vanzelfsprekend de sterke verhalen. Deze week: Zomeravond in Sonnevanck.
DOOR ROB VAN HESE
Jacobus van de Leur vraagt op 6 juni 1939 ‘Verlof A’ aan voor het pand Blauwedijk 41-43 in Middelburg. Hij wordt binnen een jaar al opgevolgd door Johannes Theodorus Surendonk. Hij is ook geen onbekende in de horeca, aangezien hij eind 1935 voet aan wal zet in café De Lange Jan aan het Koorkerkhof. Alphonsius Ots zit vanaf 1941 in Hotel Sonnevanck. Hij verbouwt de zaak, wellicht na oorlogsschade, en heropent zijn zaak gedeeltelijk in mei 1945. Per 1 augustus 1948 is Willem Corstanje de nieuwe eigenaar. Hij wordt in 1951 weer opgevolgd door Bartel Kloet die tot 1955 in de zaak blijft. In oktober van dat jaar biedt hij zijn zaak te koop aan.
Tijd voor een intermezzo. Kloet’s dochter Greetje bleek later fantastisch te kunnen zingen. In 1952 zingt ze als 13-jarige voor het eerst op de radio, in het jeugdprogramma ‘Minjon’ met de Zeeuwse groep The Raindrops. Greetje besluit een artiestennaam aan te nemen en kiest voor de achternaam van haar Duitse moeder: Kauffeld. Zoals velen weten gaat ze een verdienstelijke carrière tegemoet.
De heer A. van der Veeken neemt Sonnevanck in 1952 over van Kloet. Hij heeft eerder De Beurs aan Dam 23 in Middelburg gezeten. Hij verkoopt de zaak op 6 maart 1964 aan Piet en Zus Maljers. Nu kom ik op bekend terrein, want Piet Maljers was een vriend van mijn vader die toevallig ook Piet heette. Maljers heeft in de zaak een grijze roodstaart, die de naam Lorre draagt. Als de warenwet aangeeft dat Lorre zijn of haar biezen moet pakken is Leiden in last. Om kort te gaan, wij hebben Lorre in huis genomen. Het beestje praatte volop en was fantastisch in het nadoen van geluiden, zoals de zware shaghoest van Piet en het hoge stemmetje van Zus. Het fenomenale was zijn of haar gehoor, want als Lorre ‘tuut’ zei, dan reed iets later mijn vader zijn Anglia de straat in. Van der Veeken koopt in 1969 de zaak terug en blijft tot 1979. Sonnevanck wordt dan overgenomen door Marinus van den Brink, Aagke van der Sluis en Justina van den Brink. Het is onbekend hoelang deze familie in het hotel zit, maar sinds jaar en dag huist Piet Voskamp op het adres aan de Blauwedijk.[l]