'Muziek is rode draad door onze geschiedenis'
MIDDELBURG - Café Ut Babbelaertje bestaat vijf jaar. Vrijdag vieren eigenaren Lou Traas en Ramona Hitijahubessy de kroeg het met haar gasten. Iedereen is welkom.
DOOR EDWIN MIJNSBERGEN
“Het mooiste moment in die vijf jaar dat ik dit café run? De kus die mijn vader me gaf, anderhalf jaar na de opening van de zaak. Hij zei verder niks, maar op dat moment voelde ik zó goed dat hij trots op me was. Dat is echt mijn mooiste herinnering, want mijn vader was mijn held.”
Veelzeggend
Het is veelzeggend dat Lou Traas over zijn familie begint, als je hem vraagt naar zijn beste herinneringen aan Ut Babbelaertje in Middelburg. In oktober 2013 opende hij het café, samen met zijn vrouw Ramona Hitijahubessy. Aanvankelijk was er nog een derde compagnon, maar die verdween vlot uit beeld.
'Veel artiesten spelen hier voor een schijntje'
Het café maakte vrij snel naam, door de vele optredens die het stel organiseerde. Van Bert Heerink tot reggaelegende Eek-A-Mouse, van Hans Dulfer tot Jules Deelder. In vijf jaar tijd stonden er talloze nationale én internationale acts op het kleine podium van ‘De Babbe’. Waarom begint Lou dan eigenlijk niet over één van die gedenkwaardige avonden? “Maak je geen zorgen hoor. Muziek is de rode draad door onze geschiedenis. Er hebben hier al veel toppers gestaan. Mensen vragen zich soms af hoe we die acts kunnen betalen. Nou, daar is niks geheimzinnigs aan hoor. We hebben een puik netwerk. Veel artiesten spelen hier voor een schijntje, omdat we ze kennen of omdat ze op doorreis zijn bijvoorbeeld. Daar zijn we hartstikke trots op.”
Schermen
Uiteindelijk zijn zijn familie en zijn gezin de échte rode draden. “Kijk, zonder Ramona had de kroeg niet eens bestaan. Zij sleept me er altijd door en regelt alles achter de schermen. Ze is m’n alles. Dat mijn vader een held is zei ik al. Hij leerde me om te ondernemen vanuit het hart, en hoe je overeind blijft bij tegenslag. Dat wil ik mijn vier kinderen ook meegeven. En ik wil dat zij ook trots kunnen zijn, als ik later een oude opa ben.”
Gratie
Die tegenslag hebben Lou en Ramona ook gehad, in vijf jaar Babbelaertje. Ze verloren een paar goede vrienden en leden veel omzetverlies na een inval door allerlei instanties, die uiteindelijk helemaal niks opleverde, op een defecte brandblusser na.
Op Facebook tierde Lou er in het verleden regelmatig over, maar inmiddels kijkt hij liever vooruit. “Ik vergeet het nooit. Ze kwamen aan m’n gezin. Maar ik wil ook verder. Ik heb allerlei mensen om me heen die me onvoorwaardelijk steunen, al heel lang. Ze weten zelf wel wie ze zijn. Zonder hen zijn we nergens. En ook niet zonder onze klanten natuurlijk. We bestaan bij hún gratie. Ook dat vergeet ik nooit. Mijn credo is: ‘het is niet wie je bent maar wie je kent.’ Zo is het.”
Zo laat Lou ongevraagd zijn andere kant zien. Als hij onrecht bespeurt, of meent te bespeuren, dan trekt hij soms stevig van leer en zeker niet altijd even genuanceerd.
Woorden
Maar van man tot man aan tafel, bij een goede bak koffie?
Dan is hij gewoon een rustige jongen die iets moois wil neerzetten, en de mensen om hem heen wil beschermen. Ja toch, Lou? “Dat zijn jouw woorden, maar zet het er gerust in. Ik doe het niet voor het geld in ieder geval. Ik heb geen grote auto en ga nooit op vakantie. Maar dat laatste is misschien ook wel omdat ik m’n geboortegrond niet graag zou missen.”
Café Ut Babbelaertje viert het jubileum op vrijdagavond 5 oktober. Voor meer informatie, zie de Facebook-pagina van het café aan de Vlasmarkt.[l]