Zingende mensen zijn anders
VLISSINGEN - Helge Prinsen portretteert in de rubriek 'Ik ben Vlissingen' elke week een van haar stadsgenoten in slechts 980 tekens, precies zeven tweets. Met haar portretten wil ze bekende en minder bekende Vlissingers in de schijnwerpers zetten en zo een mooi beeld van de stad schetsen waar zij is geboren en getogen.
DOOR HELGE PRINSEN
Agnes van den Dries-Menheere (83). Getrouwd, drie kinderen. Geboren in Lewedorp. Koordirigente. Zanglerares. Mezzo-sopraan. Woont sinds 1957 in Vlissingen.
“In het begin vond ik dat de mensen in Vlissingen zo ruw en hard praatten. Zo klonk het in m’n oren. Later begreep ik dat ze ruwe bolsters, blanke pitten zijn."
“Ben al heel m’n leven met muziek bezig. Ging pas op zangles toen m’n kinderen het huis uit waren. Zo ging dat. Nu geef ik zelf les. Heb nog tien leerlingen."
“Waar ik heel erg van geniet is dat er in Vlissingen zoveel koortjes zijn. Als mensen zingen worden ze anders. Dan krijgen ze rode wangen en een glimlach.”
“Vind het heel positief dat er veel georganiseerd wordt. Ook de concerten in de Sint Jacobskerk. Wat dat betreft gebeurt er de laatste jaren echt veel meer.”
“Verder: de Bonedijkebuurt en het bunkerterrein zijn mooi geworden. De Groene Boulevard is super. Je loopt aan zee, maar je schoenen worden niet vuil.”
“Vlissingen is voor mij een paar keer per week langs het strand gaan. ‘Meditatief wandelen’ noem ik dat. Het is gezond en zo laad je je op voor de dag.”
De miniportretten van Helge Prinsen zijn ook te lezen op haar website www.helgeprinsen.nl en op haar Twitter-account: @helgeprinsen.