'Het is dankbaar en je leert zelf ook van alles'
VLISSINGEN - De Voorleesexpress Vlissingen is op zoek naar mensen die wekelijks een uurtje willen voorlezen bij kinderen, die moeite hebben met de Nederlandse taal. “Je krijgt er heel veel voor terug”, zegt Leni Beijer, die namens ZB/Bibliotheek Vlissingen vrijwilligers zoekt en deze naar gezinnen in Middelburg en Vlissingen stuurt.
DOOR EUGÈNE DE KOK
De Voorleesexpress is in het land actief in meer dan honderd gemeenten, waaronder Middelburg en Vlissingen. Vrijwilligers gaan elke week een uurtje langs bij een gezin met één of meer kinderen in de leeftijd van twee tot acht jaar. Vaak gaat het om een jongen of meisje met een taalachterstand, wordt in het gezin (nog) geen of slecht Nederlands gesproken of wordt er niet of nauwelijks voorgelezen. “Als ik bij een gezin kom om kennis te maken, zeg ik tegen de ouders dat ze ook in hun eigen taal mogen voorlezen. Als ze maar voorlezen, is de boodschap. Dat is altijd goed voor de woordenschat van een kind”, vertelt Leni Beijer van de Voorleesexpress Walcheren.
Wachtlijst
Bij haar komen de aanvragen van gezinnen binnen. Ze worden momenteel op een wachtlijst geplaatst, want alle vrijwilligers zijn bezet. “Als ik ergens kom, kijk ik in eerste instantie of het ‘t goede moment is. Als een gezin bijvoorbeeld pas kort in Nederland is, is het vaak nog te onrustig. Dan hebben vader, moeder en de kinderen andere zaken aan hun hoofd en pakt niemand tips voor taalontwikkeling op. Ik kom dan op een later moment terug.”
De vrijwilligers zijn er voor de kinderen, maar proberen het hele gezin mee te nemen. “En dat doe je bij de mensen thuis, want dat levert het meeste resultaat op.” Het is de bedoeling dat de ouders op den duur zelf gaan voorlezen. Als dat na twintig weken, de duur van de samenwerking met de Voorleesexpress, nog een brug te ver blijkt te zijn, kunnen zij liedjes zingen met hun kids of gewoon met ze praten. Ook dat is goed voor de taalontwikkeling. “De gezinnen krijgen na verloop van tijd meer verantwoordelijkheden. In het begin merk je dat ze nog onzeker zijn, maar ze worden steeds enthousiaster.”
Dankbaar
Aan het einde van de twintig weken is er een diploma voor het hele gezin. Volgens Beijer is het voorlezen leuk en mooi vrijwilligerswerk. Het is dankbaar werk en als vrijwilliger leer je zelf ook van alles, bijvoorbeeld over andere culturen. “Je krijgt er veel voor terug. Je wordt altijd gastvrij ontvangen en bent meer dan welkom. Ouders willen het beste voor hun kinderen en jij helpt daarbij.”
De vrijwilligers kiezen elke week een voorleesboek in de bibliotheek. De gezinnen gaan in de loop van de tijd ook een keertje mee naar de bieb. “Vrijwilligers krijgen een training, worden geholpen door onze medewerkers en op internet staan veel hulpmiddelen. Het is allemaal te overzien.”
Naast ongeveer een uurtje tijd per week wordt er niets bijzonders gevraagd van voorleesvrijwilligers. Een ‘open mind’ en enthousiasme zijn het belangrijkste. “Als je het leuk vindt om voor te lezen gaat het sowieso lukken, want dat enthousiasme breng je over op de kinderen.”
Beijer benadrukt nog maar eens dat kinderen taal het snelste onder de knie krijgen door te lezen. “Een boek is het allerbeste, want daar staat veel rijke taal in. Er komen allerlei begrippen in voor. De Voorleesexpress is daarom ook voor gemeenten een uitgelezen kans om preventief te werken aan het bestrijden van laaggeletterdheid. Kinderen die veel zijn voorgelezen zullen in hun verdere carrière minder begeleiding nodig hebben. De verwachting is dat zij beter presteren.”
Meer informatie op www.voorleesexpress.nl[l]