'Toch wel bijzonder, vind je niet?'
VLISSINGEN - Helge Prinsen portretteert in de rubriek 'Ik ben Vlissingen' elke week een van haar stadsgenoten in slechts 980 tekens, precies zeven tweets. Met haar portretten wil ze bekende en minder bekende Vlissingers in de schijnwerpers zetten en zo een mooi beeld van de stad schetsen waar zij is geboren en getogen.
DOOR HELGE PRINSEN
Anita Krijger-Smulders (58). Getrouwd, twee kinderen. Geboren in Tilburg. Gastvrouw/kantinebeheerder bij l’escaut. Opgegroeid in Vlissingen. Kind van de melkboer.
“De deur stond bij ons wijd open. In de vakanties hadden we altijd logés. Gingen we lawaaierig en met grote koelboxen naar het Badstrand of klein zandje.”
“Op m’n vijftiende werd ik moeder. We kregen dispensatie van de koningin om te trouwen. Ja, we zijn nog steeds bij elkaar. Toch wel bijzonder, vind je niet?”
“Toen de kinderen groter waren, heb ik de moedermavo gedaan. Later werkte ik bij Ploef, de schoenwinkel. En ik heb ook nog bij de Gulle Gever gestaan.”
“Er wordt vaak gezeurd over Vlissingen, maar we hebben best wel een aantal leuke winkels. Houd dat in stand en probeer eerst je spullen hier te kopen.”
“Een publiekstrekker als de Action is weggestopt in een kelder. Dat verbaast me. Ik zou zeggen: breek de Aldi af en verhuis het allemaal naar de Lange Zelke.”
“Vlissingen is hartstikke leuk. Het zou alleen niet altijd moeten waaien. Dat went nooit. Wat dat betreft ben ik toch nog steeds een zandhaas.”[l]