Ik gun het ze van harte
Het is een paar uur na de winst van de Kroaten op Engeland, drie dagen voor de finale van het wereldkampioenschap voetbal. Ik zit voor mijn tent op een camping op een paar kilometer afstand van Rovinj in, u weet het wellicht, Kroatië. Gisteravond regende en onweerde het, maar het is nu weer schitterend: zo'n 25 graden en geen wolkje te zien. Vanwege het slechte weer konden we de halve finale gisteren niet kijken op het buitenscherm in het haventje met zicht op een handvol eilandjes in de zee, zoals de tientallen Belgische campinggasten en een plukje Fransen de dag ervoor. Wij waren veroordeeld tot een televisie in een barretje bij de receptie, omringd door Nederlanders, een handvol Belgen, veel Duitsers, opnieuw het plukje (vrolijke) Fransen, drie Britten en een aantal Kroaten.
Even over Kroatië. Elke keer als ik hier ben, denk ik: 'Hoe mooi kan een land zijn?' De gigantische kustlijn, de duizenden eilandjes ervoor, het kraakheldere water, nationale parken vol azuurblauwe meren en watervallen en de pittoreske stadjes. Ik vind het oogverblindend. En dan staat het land, met slechts vier miljoen inwoners, bovendien in de eindstrijd van het wereldkampioenschap. Dankzij prachtspelers als Modric, Perisic, Rakitic en nog een handvol -ic'en. Elk weldenkend mens zou er jaloers van worden. Ik ook, maar ik gun het Kroatië. Van harte. Een kwart eeuw geleden lag het land volledig in puin na één van de gruwelijkste burgerconflicten in modern Europa. Sindsdien werkt het aan de wederopbouw. Het succes komt het land en zijn inwoners dan ook dubbel en dwars toe.
En vooral de barkeeper bij de receptie. Terwijl hij gisteren maar wat graag wilde kijken, bleef hij vriendelijk drankjes serveren op het overvolle terras. Toen hij de tv moest repareren, omdat deze uitviel door het onweer, deed hij dat ook, al kostte hem het een wandelingetje door de stromende regen. Hij deed het allemaal met een glimlach, die kamerbreed werd toen Mandzukic de 2-1 maakte. Toen liet hij de boel even de boel, schreeuwde het uit en sprong een gat in de lucht. Ik hoop niet voor het laatst dit toernooi.
Naschrift: Helaas, ik heb hem niet meer zien juichen. Vakantie in Kroatië zat er zaterdag op.[l]