Cultverschijnselen NAC uniek in Nederland
BREDA - Siep dirigeerde op de Beatrix. NAC piekte in volkszang. Haar rituelen zijn vanouds uniek in dit land.
DOOR RINIE MAAS
Het is al weer meer dan 30 jaar geleden dat NAC-supporter John Frijters en zijn vriend zich 30 maart 1985 vastketenden aan de doelpaal 1 minuut vóór NAC-PSV. Het was een ludieke actie. Het bord dat John bij zich had was ook zo gemaakt: 'We zijn het wanbeleid goed beu' liet hij weten. Felix Meurders kwam erop af. Maar wat de opposant beu was werd niet geheel duidelijk. Nou ja, ook weer wel. Hij miste de inbreng van talent. John Linfort kreeg niet één goeie bal.
Het incident had een allervriendelijkst verloop. "Wat hebt u bij u", vroeg Meurders. "Een betonschaar", zei de kettingknipper en haalde een hoek uit de trui van John. "Kijk nu wat u doet!", kreet Meurders. "Oh das niks", sprak hij namens de man aan de paal. Die binnen 'n minuut verlost was van zijn vrijwillige geketendheid. Ton Lokhoff en Van der Gijp liepen zich uit de naad om PSV te laten voetballen, Eddy de Schepper kreeg een beuk van jewelste. Mario van Campenhout hield NAC met strijdlust op de 0. Scheidsrechter Thomas viel op. Hij maakte van het gevalletje een zaak.
John
"Dit is schande, asociaal", meesmuilde hij in de microfoon van Meurders. "Wat is asociaal?" vroeg deze door. "Die ketting heeft toch niks met voetballen te maken". Thomas voelde zich door de ketting niet meer de man die het op het veld voor het zeggen heeft. Hij kon niet blazen voor de aftrap zoals het hoorde. Met John zou, volgens de man van de controle, gepraat worden. Zal ook wel gebeurd zijn. In ieder geval staat hij nou met zijn vrienden van Toen in Vak F in het Rat Verleghstadion. Zegt tegen de jonkies: "Blijf ludiek. Dat hoort bij NAC. Géén geweld". Zijn hele bestaan kent NAC zijn cultverschijnselen. We zijn overtuigd van eigen kunnen. We zijn te goed om te verliezen. Maar de statistieken laten ook aldoor overwinningen zien op de anderen. Feijenoord en Ajax niet uitgezonderd. Enkele keren heeft bij NAC het oproer gekraaid en in 1970 was scheidsrechter Pijper zijn leven niet meer zeker door de 3-3 van Piet van Dijk tegen Ajax af te keuren. Niet altijd is er cult. Er verdwenen in 1960 bierflesjes uit de kantine van Karel Bouwmeester. We voelden ons geschoffeerd. Hetzelfde tijdje geleden vanwege gestolen worsten. Dat is anti-cultgedrag.
Schouderprocessie
We koesteren het NAC-gevoel! Dat gebeurt vanaf 1954. En soms… heeft het de vorm van voetbal als religie. Zoals het wisselen van tribune in de rust op zondag vóór het avondje NAC in 1975. NAC voetbalde aanvallend de andere kant op en wij trokken met de strijders mee. Dat leverde een brede en lange stoet op die zich door het pad achter de overdekte tribune links en de fietsenstalling rechts wrong. Vanaf de tribune was te zien dat een deinende massa of naar de Beatrix tribune dan wel naar de Ei tribune wilde. Het was een schouderprocessie. Iedereen wilde in de rust naar de andere kant. Om de doelpunten die NAC zou maken van dichtbij te zien. De koster van de Rozenkranskerk telde de bollekes en bad schietgebedjes. Zijn vingers zijn er zo dikwijls overeen gegaan dat de verf is afgebladderd. Dat ding is natuurlijk heilig. Op een goed moment schenk ik 'm het NAC Museum.
Leeuwen
"Heeeeeeeehuuuuuuuuuuuuup", dat zwelde massaal aan in deze jaren bij een uittrap van de keeper om hem van zijn apropos te brengen. Jan Jongbloed kon hem niet meer over de middellijn krijgen!. Op zaterdag en zondag wordt het Rat Verleghstadion een kolkend bastion. In de vakken, onder leiding van de B-side, schreeuwen, huilen we als leeuwen. We gaan van links naar rechts. En…we kennen onze taak als 12e man. We zingen; we klappen; we stampen; we zijn oorverdovend. De scheids hoort z'n fluit niet. Als NAC naar voren moet gaat dat op vleugels van donderende orgels. Zo nog 62 verhalen van Rinie Maas met veel foto's in het NAC boek, Idolen en Iconen. [l]