Bredase veteraan Mirjam voor de koning
BREDA - Het heersende beeld van veteranen is rijp voor verandering volgens defensie. Veteranen zijn er altijd, ook in actieve dienst. De Bredase majoor Mirjam Grandia is al vier keer uitgezonden. Ze vervult de functie van adjudant van de paradecommandant tijdens het defilé aanstaande Veteranendag op 30 juni.
DOOR GUUS ARNOUTS
Grandia werd benaderd om haar verhaal te doen in een videoserie die wordt vertoond op Veteranendag zelf. Voor haar is de band met defensie vrij nauw, ook privé. “Mijn opa was militair in Nederlands-Indië en mijn man is ook werkzaam bij Defensie.”
Stram doorstappende senioren met bromsnorren zijn veteranen allang niet meer. Dat beeld wil Defensie dan ook uitdragen naar de buitenwereld, want: een veteraan kan ook een militair in actieve dienst zijn. Veteraan ben je al na je eerste uitzending, sinds de wet voor veteranen in 2012 werd aangepast om de positie en het aanzien van de veteraan te verbeteren. “En of je nu aan het front vecht of een ondersteunende rol hebt: Iedereen is gelijk. Eerlijk gezegd moest ik wel wennen aan het idee dat ik mezelf nu veteraan mag noemen. Het beeld van de marcherende senior had ik zelf in eerste instantie ook”, vertelt Grandia. “Ik heb dit ook nog nooit eerder gedaan.”
Tijdens Veteranendag ondersteunt ze als adjudant de paradecommandant in zijn taak om de veteranen aan te kondigen bij koning Willem-Alexander. Tijdens het defilé staat zij samen met een collega pal voor de koning. Spannend? “Niet echt”, lacht ze. “Ik heb de koning al vaker ontmoet, maar voor mijn kinderen die straks op de eretribune zitten en ook op de foto met Willem-Alexander gaan, is wel het heel bijzonder.”
Bijzondere uitzending
Voor Grandia is een uitzending altijd speciaal. “Bovendien erg leerzaam, zeker het contact met de lokale bevolking. Je beeld van een land, volk en cultuur wordt al snel bijgesteld”, legt ze uit. “Boerka-dragende vrouwen in Afghanistan of krakkemikkige huisjes in Ethiopië: het blijkt bij benadering vaak anders in elkaar te steken dan het beeld dat wij van deze culturen hebben.” En dat levert een ander wereldbeeld op. “Dan ben ik terug in Nederland, heb ik de andere kant van de medaille gezien en denk: ‘altijd maar de geklaag en gemopper hier!’” [l]