Deelneemster ColSensation getroffen door kanker
OUD-GASTEL - De 54-jarige Annette Lambregts uit Oud-Gastel was vastberaden om dit jaar mee te doen aan de ColSensation. Al in het najaar van 2017 besloot ze om zich in te schrijven en meteen ging ze fanatiek van start met trainen. Totdat ze werd opgeroepen voor het nationale bevolkingsonderzoek naar borstkanker. "Ik kreeg een telefoontje van de huisarts en toen wist ik meteen dat het foute boel was."
DOOR REMKO VERMUNT
Annette Lambregts is docente aan het Norbertus College in Roosendaal wanneer ze voor het eerst hoort over de ColSensation. "Ik heb Isa én Lotte van Meer in mijn mentorklas gehad", vertelt ze aan haar keukentafel. Lotte van Meer kreeg op jonge leeftijd kanker. Haar vader is één van de oprichters van Team Doelbewust en daarmee mede-initiator van de ColSensation. "De meiden vroegen destijds of ze iets mochten vertellen over de ColSensation tijdens de mentorles, er werd een collecte gehouden in de klas en mijn interesse was gewekt." Rond die tijd kwam er ook een speciaal team, bestaande uit docenten en leerlingen, die gezamenlijk de Mont Ventoux op gingen fietsen en lopen.
Stok achter de deur
"In het najaar van 2017 voelde ik me fysiek niet top en ik besloot dat ik wat gezonder moest gaan leven. Ik moest uit de luie stoel komen", vertelt Annette. "Maar, ik had wel die zogenaamde stok achter de deur nodig." Ze schreef zich in voor de ColSensation en ging meteen trainen om de berg op te kunnen wandelen. Ze kocht nieuwe wandelschoenen, bouwde rustig op en kon begin juni een afstand van vijftien kilometer aan. "En dat ging allemaal prima" Ze bezocht thema-avonden van de ColSensation en het begon steeds meer te kriebelen.
Bevolkingsonderzoek
In mei van dit jaar kreeg Annette, zoals velen anderen, een oproep voor het nationaal bevolkingsonderzoek naar borstkanker. "Toen de huisarts belde, dacht ik meteen: 'Shit'." Er was geen twijfel mogelijk, bij Annette was kanker geconstateerd. "Ik heb meteen mijn man gebeld en uitgelegd dat het niet goed was. Ik heb de verwijsbrief opgehaald, 's avonds met mijn man onze kinderen en partners ingelicht en vanaf dat moment stond onze wereld op zijn kop." De volgende dag ging Annette nog wel gewoon naar school om les te geven, het werd voorlopig haar laatste dag op school.
Onderzoek
"Het is vanaf toen allemaal heel snel gegaan." Op donderdag kreeg ze het telefoontje en op dinsdag werd ze door de medische molen gehaald voor alle onderzoeken. Woensdag kreeg ze de definitieve uitslag: Annette heeft een kwaadaardige tumor in haar borst en vier lymfeklieren in haar oksel zijn aangetast. Verder onderzoek wees uit dat er verder geen uitzaaiingen zijn. "Die uitslag was voor ons heel bepalend. Tot dat moment was ik bang dat positief en strijdbaar zijn niet genoeg zouden zijn."
Steun
Drie weken na het telefoontje van de huisarts kreeg Annette haar eerste chemokuur. Ondertussen werden alle familieleden en kennissen en collega's ingelicht. "We willen heel open zijn naar de buitenwereld toe en dat heeft ontzettend veel steun opgeleverd. Sommige dagen stond het huis helemaal vol met bloemen en nog steeds krijg ik dagelijks kaartjes en andere reacties. Die doen je zo goed." Toch betekende deze diagnose ook dat Annette niet mee kan doen aan de ColSensation. Naar omstandigheden gaat het redelijk goed met Annette. Vermoeidheid en negatieve smaakverandering zijn de voornaamste klachten. "De prognose is goed. Ik ga genezen. Ik bedwing nu mijn eigen berg, maar dat ik de ColSensation op ga lopen in de toekomst staat als een paal boven water voor mij."
Moeilijke momenten
Hoewel Annette niet meegaat, gaat ze de hele groep en het Norbertus Gertrudis Lyceumteam in het bijzonder wel uitzwaaien. "Dat zal wel moeilijk worden, maar zo zijn er meer moeilijke momenten. Onder andere het moment waarop je zichtbaar patiënt wordt. Veertien dagen na de eerste chemokuur was ik helemaal kaal en dat is voor sommige mensen heel moeilijk. Ik ben nog steeds dezelfde persoon en ik voel me prettig kaal, maar merk dat er anders naar me wordt gekeken. Ik snap dat ook wel, sommige mensen weten misschien niet goed wat ze moeten zeggen. Gelukkig krijg ik ook veel warme reacties en word ik zelfs over over m'n bol geaaid."
Rare gewaarwording
Toch had Annette nooit gedacht dat zij persoonlijk geconfronteerd zou worden met de ziekte kanker, ondanks het feit dat verschillende familieleden hier in het verleden al mee te maken kregen. "Ik wilde meelopen voor iedereen die dit is overkomen en gaat overkomen, maar nu lopen en fietsen mensen dus ook voor mij." Het is een rare gewaarwording waar Annette zich liever niet mee bezig houdt. "School is helaas voorlopig niet aan de orde, maar verder proberen we wel alles te doen wat we normaal ook zouden doen en wandelen is nog steeds een belangrijke activiteit. Daarnaast bekijken we het stapje voor stapje, het is een lang traject. Met een beetje geluk doe ik mee aan editie 2019." [l]