Herenkoor Petrusparochie ter ziele
ETTEN-LEUR - Op Allerzielen (2 november) werd in de Petruskerk van de H. Mariaparochie op Leur een bijzondere gebedsviering gehouden. Bijzonder hierbij was, dat het Herenkoor hierbij voor de allerlaatste maal op het altaar stond om deze viering met hun gezang op te luisteren.
DOOR FRANS VAN DER BOM
Voorafgaand aan de kerkdienst richtte Pastor Ad Rouwendaal zich met een speciaal dankwoord tot het 9 leden tellende Gregoriaanse koor met hun dirigent en organist."Heren, er wordt vandaag een periode afgesloten waarbij het Herenkoor een waardevolle muzikale ondersteuning heeft gegeven aan de liturgie in de Petruskerk. Daarvoor is de H. Mariaparochie jullie heel dankbaar. Heel, heel hartelijk dank!" Vervolgens ging de Pastor naar het koor om alle leden persoonlijk de hand te reiken. Hierna kreeg het koor een spontaan applaus van de aanwezigen in de goed gevulde Petruskerk.
Geschiedenis
Het huidige Herenkoor zag in 1972 het licht, nadat het bestaande Herenkoor in 1971 opgeheven was. Dit laatste koor bestond al vanaf 1883; na de opheffing van dit koor staken een aantal koorzangers de koppen bij elkaar en richtten het huidige Herenkoor op, wat zich toelegde op Gregoriaanse (Latijnse) gezangen. In de beginjaren stond dit koor onder muzikale leiding van pastor Wim Tobé, die eenmaal per week de Gregoriaanse gezangen met het koor zong. Op de vraag wat het verschil is tussen een Heren- en een Mannenkoor, is het antwoord dat een Herenkoor religieuze liederen zingt en een mannenkoor burgerlijk is en meer profane liederen zingt. Van oudsher werden de Gregoriaanse liederen eveneens uitsluitend door Heren gezongen, omdat – naar men zei…- " Dames geen Gregoriaans konden lezen". Vanaf 1972 bestond het Herenkoor gemiddeld uit ongeveer 15 zangers, die het een waar genoegen vonden om a-capella te zingen." Iedere eerste zondag van de maand werd een Gregoriaanse mis gezongen. Het Herenkoor verleende ook vaak hun bijdrage aan rouw- en trouwdiensten.
Dirigent
De huidige dirigent, Wim van der Velden nam het dirigeerstokje in 1984 over van Wim Tobé, hetgeen betekent dat hij het koor 34 jaar gedirigeerd heeft. Wim van der Velden werkte gedurende zijn werkzame leven veel met computers. Om nieuwe Gregoriaanse gezangen bij een koor aan te leren is voorwaar geen sinecure. De dirigent introduceerde een nieuwe manier van lesgeven: Op zijn laptop plaatste hij nieuwe Gregoriaanse gezangen, welke hij vanuit Brazilië downloadde en aan zijn koor liet horen. Hij gebruikte zijn opnames tijdens het aanleren. Ook plaatste hij de aan te leren liederen bij de koorleden op de computers, zodat ze die thuis aan konden leren.De leden van dit koor zijn begonnen als jonge mannen, maar zijn intussen heel wat jaren ouder geworden. De dirigent is inmiddels 88 jaar. Daarom was niemand verbaasd toen de leden te kennen gaven te gaan stoppen.
De laatste klanken
Aan het einde van de Allerzielenviering zong het Herenkoor tegen hun gewoonte in een Nederlandstalig lied, met als titel 'Lied om mee te gaan". Heel toepasselijk bij dit laatste optreden waren de eerste regels van dit lied: "Wij moeten gaan; aan 't lied van de bevrijding voegden we weer een eigen refrein, zagen rondom de glans van herkenning hoe we elkaar tot Verbondenheid zijn" en "Vrede en zegen! Laten we gaan."[l]