'Ik wil pastoor tussen en met de mensen zijn'
ZUNDERT - Drukke dagen voor Hans van Geel. Afgelopen week verhuisde hij van Steenbergen naar zijn nieuwe standplaats Zundert, waar hij zaterdag in de plaatselijke H. Trudokerk door bisschop Jan Liesen officieel werd geïnstalleerd als pastoor. Zondag vond in de H. Willibrorduskerk in St. Willebrord een gelijksoortig ritueel plaats. De nieuwe pastoor is klaar voor de uitdaging die hem wacht.
DOOR ADDO SPRANGERS
Met de installatievieringen in respectievelijk Zundert en St. Willebrord sluit Van Geel een klein tijdperk af. Sinds 2005 immers was hij als pastoor verbonden aan de Sint Annaparochie in Steenbergen en sinds 2013 was hij eveneens pastoor van de Sint Christoffelparochie in Halsteren. Daar is per 1 februari een einde aan gekomen. Van Geel geldt nu officieel als pastoor van de drie parochies van de regio Zundert: de H. Trudoparochie te Zundert, de H. Bavoparochie te Rijsbergen en de parochie van de Heilige Drie-eenheid te Klein Zundert. Hij volgt hier de vertrokken pastoor Frans Verheije op. Van Geel heeft eveneens de St. Franciscusparochie in de regio Rucphen onder zijn hoede gekregen, waar hij het stokje overneemt van pastoor Jos Demmers.
Stoelendans
Het is het resultaat van een bescheiden stoelendans welke enkele maanden geleden door het Bisdom Breda in gang werd gezet. Iets wat overigens al een tijdje in de lucht hing, zo weet de 56-jarige Hans van Geel. "Een aantal carrousels was al aan mijn deur voorbijgegaan. In september echter had ik een gesprek met bisschop Jan Liesen die mij vroeg of ik bereid was te gaan werken als pastoor in de regio Zundert en Rucphen. In mijn achterhoofd had ik er al rekening mee gehouden, maar toch werd ik door de vraag overvallen."
Slapeloze nacht
"Het verzoek van de bisschop resulteerde wel in een slapeloze nacht. Ik voelde me toch verantwoordelijk voor de pastorale zorg in Steenbergen en Halsteren, had het er naar mijn zin en had veel contact met de mensen daar. En dan wordt je gevraagd naar onbekend gebied te vertrekken. In de stilte van de nacht, met veel onrust in mijn hoofd, kwam dan toch het antwoord van God of de Heilige Geest en besloot ik het toch maar te doen. In vertrouwen heb ik vervolgens 'ja' gezegd op het verzoek van de bisschop. Al moest ik daar in eerste instantie over zwijgen."
Fusieproces
Toch bemerkten collega-pastoraal werkers al snel dat er iets gaande was. "Ik wil altijd de touwtjes in handen hebben, precies weten wat er gebeurt. Sinds ik 'ja ' had gezegd tegen de bisschop, liet ik de touwtjes echter wat vieren. Toen vielen de stukjes van de puzzel voor de medewerkers op hun plek. Ze vonden mijn vertrek heel erg. Je raakt toch aan elkaar gewend." Zijn tijd bij de Sint Annaparochie in Steenbergen kan dan ook als 'intensief' worden aangeduid. Zo begeleidde hij er een fusieproces waarbij zeven parochiekernen tot één parochie werden gesmeed. "Iedere parochie mag zijn eigen eigenheid, kleur of accent hebben", vindt Van Geel, "maar bij bepaalde zaken moet je in het groot denken. Heel praktisch door bijvoorbeeld gezamenlijke inkoop."
Eenheid
"Maar ook op andere vlakken", vervolgt hij. "Tijdens de Goede Week bijvoorbeeld heb ik de liturgische vieringen in één kerk ondergebracht. Een dergelijke beslissing valt andere parochiekerken dan tegen. Ik hoop op zo'n moment dat parochianen toch naar de centrale viering komen om te laten zien dat er toch eenheid is. Dat is een heel moeilijk proces. Maar ook de voorbereidingen op de Communie of het Vormsel heb ik op één locatie ondergebracht, zoals er ook één centraal telefoonnummer in het leven is geroepen voor de melding van uitvaarten of het sacrament der zieken. De coördinatie daarvan - voor alle parochiekerken - ligt bij vier vrijwilligers. Dat ontlast ook weer de pastores."
De ontwikkeling van nieuwe initiatieven - waar hem nu ook om is gevraagd door zijn collega's van het nieuwe pastorale team - staat bij Hans van Geel dan ook hoog in het vaandel. "Er is door hen verwoord dat zij de voorbije tijd min of meer 'op de winkel hebben gepast'. Dat betekent dat er geen vernieuwing plaatsvindt. Daar gaan we dus op korte termijn over brainstormen. Over hoe met elkaar de toekomst ingaan en hoe we zogezegd de zaak in beweging kunnen krijgen. Ik ben daarbij wel reëel. Het is een gegeven dat steeds minder mensen naar de kerk gaan en dat veel jongeren zich ook steeds minder willen binden. Toch is het belangrijk. Uit het geloof kun je steun halen bij verdriet, pijn en onmacht. Ik ben van mening dat je het geloof niet mag misbruiken. Door bijvoorbeeld te zeggen, op het moment dat je het goed hebt, dat je het geloof niet nodig hebt. Om vervolgens het kastje weer open te trekken als het slecht gaat."
Helpen
Hij zegt zich zorgen te maken over de samenleving. "Die is nog steeds geënt op het eigen ik. Het moet gaan om het 'wij' en omzien naar elkaar. Elkaar helpen waar nodig is. Dan breng je al een stuk geloof naar buiten. Geloof moet echter gevoed worden en dat gebeurt door het bezoeken van een viering in de kerk. Door naar het woord van God te luisteren. Door er dingen uit te halen. De kerk is daarvoor de plaats bij uitstek. Al kan het echter ook thuis, door te bidden of een kaarsje aan te steken. Of door een bedevaartplaats te bezoeken."
Aan dat laatste geeft hij zelf fanatiek gestalte door hoogstpersoonlijk bedevaarten te organiseren. "Bedevaarten brengen mensen uit alle parochiekernen bij elkaar. Je leert elkaar anders kennen. Het is een soort van 'met de parochie op pad gaan'. Dat zorgt voor verbinding. En pastores kunnen alleen werken door verbindingen te leggen."
De buurtschappen die meedoen aan het jaarlijkse Corso Zundert doen eigenlijk niet anders, vindt Hans van Geel. "Een buurtschap is een mooi voorbeeld van samen naar één doel werken."
Carnavalsviering
Dat voorbeeld komt niet uit de lucht vallen, want hij is natuurlijk niet helemaal onbeslagen ten ijs gekomen naar zijn nieuwe werkgebied. "Al zijn er natuurlijk verschillen. Steenbergen is geworteld in de kleigrond, hier is zandgrond. Bovendien is de omgeving veel hier groener en kent de streek weer andere activiteiten." Al zijn er wat dat laatste betreft ook weer overeenkomsten, weet Van Geel. "Toen duidelijk was dat ik als pastoor ging verhuizen, had ik de hoop om de eerste zondag na de veertigdagentijd nog de carnavalsviering in Steenbergen te kunnen doen. Een goed gedragen viering waarin geloof vooropstaat, maar waarbij wel carnavalskleding, de carnavalsprins en een samengesteld koor een rol spelen. De kerk zit dan altijd bomvol, dus dat zou een mooie afsluiting zijn geweest. Helaas ging dat niet door. Ik ben dan ook benieuwd naar bijvoorbeeld de carnavalsviering in Rijsbergen. Ik heb er alle vertrouwen in dat die hier net zo geslaagd zal zijn."
Cultuurtjes
"In mijn nieuwe werkgebied moet ik de cultuurtjes in alle plaatsen nog leren kennen", besluit hij. "Daar zal ik ook de tijd voor nemen. Respectvol, open en eerlijk met elkaar omgaan staat bij mij voorop. Ik wil een pastoor tussen en met de mensen zijn en samen werken aan de toekomst. Ik ben benieuwd hoe de positie van de kerk er straks uitziet en hoe de mensen daarin staan."[l]
