'Liefde bloeide op tijdens Achtmaalse kermis'
ZUNDERT - Kees Verpalen en Cor Snepvangers hebben onlangs hun 60-jarig huwelijk mogen vieren. Wat dansjes tijdens de Achtmaalse kermis brachten het tweetal bij elkaar.
DOOR CHARLES LUIJTEN
Het was 8 oktober 1932 toen de ooievaar bij Marte Snepvangers en Anna Bruijns op de Raamberg voor de tweede keer kwam aangevlogen. Die bracht een meisje dat Corrie heette. Na haar zou de langpoot nog een keer terugkeren. De ouders verdienden hun boterham met het runnen van een kruidenierswinkeltje, wat tuinbouw en het houden van een koe. Cor moest na het verlaten van de lagere school in Klein Zundert op haar elfde reeds het land op. "Ja joh, zo gong dat ien dieje tijd. Ge kos meteen meej ut hakske dun akker op", zegt Cor die 'n paar jaar later in Rijsbergen de huishoudschool volgde en er ook op naailes ging. Met Anneke Elst en Liza Jacobs uit de buurt ging ze stappen als er in omliggende dorpen wat te beleven viel. Daar kwam een einde aan toen ze in de armen van Kees Verpalen bij café/zaal de Kempenbloem van Jan Post (van Hassel) enkele rondjes over de dansvloer had gedraaid tijdens de Achtmaalse kermis. Beiden gingen vanaf dat moment niet meer uit elkaar.
Beroep
Kees Verpalen, zoon van een bosarbeider uit de Schijf die gehuwd was met Koosje van Overveld, kwam als eerste van zes kinderen op 23 augustus 1933 op de wereld. Na zijn lagere schooltijd ging hij eerst hier en daar erwten en bessen plukken, kwam hij vervolgens terecht bij een smid in Achtmaal en verkaste hij van daaruit naar sigarenfabriek Hudson in Roosendaal. Aan het eind van het liedje werd Kees zelfstandig boomkweker. Het vak had hij ervoor geleerd bij boomkwekerij Pierre Lombarts en Simon van Nijnatten. Intussen waren Kees Verpalen en Cor Snepvangers 10 mei 1958 getrouwd. Negen en half jaar heeft het echtpaar op zijn eerste kind moeten wachten, zoon Johan. "Nao hem ginne kleine mir, we bleven mee z'n drie", zegt Kees, waarop vrouwlief Cor het woord overneemt door er aan toe te voegen dat ze ook heel gelukkig zijn met twee kleinkinderen.
Naar de zin
Gezondheidsredenen en geen opvolging maakten een eind aan de kwekerij. "Ik zij ien munne tijd nogal-is ziek gewiest. Onze zeun wou liever vrachtwaogenchauffeur wurre", zegt Kees. Het diamanten paar heeft het in de Pastoorsdreef op haar oude dag goed naar de zin. " Vergeleken bij vruger nou nog at beter. Toen waor ut tot den donkere toe hard werken", zegt Cor aan het eind van het gesprek. [l]