Herinneren, herdenken, bezinnen, verbroederen
Vreugde en verdriet liggen dikwijls dicht bij elkaar, wie (her)kent dat niet? Ze kunnen vaak ook niet zonder elkaar bestaan en gaan soms zelfs hand in hand. Dat gebeurde bijvoorbeeld op 10 juni vorig jaar, de openingsdag van de Feestweek waarmee het 450-jarig bestaan van Nieuw-Vossemeer op grootse wijze werd gevierd. Bij aanvang van de festiviteiten, werd eerst nadrukkelijk stilgestaan bij de Watersnoodramp van 1 februari 1953, die het dorp en zijn inwoners zo ongenadig hard trof. Vijftig inwoners van alle leeftijden verloren het leven. Hun namen leven voort in de herinnering van velen en zijn sinds vorig jaar ook terug te vinden op één van de informatieborden bij het toen vernieuwde en naar de Hoogte verplaatste monument. Een bijzondere plek; om te herinneren, te herdenken en te bezinnen. Wanneer zo'n diepe wond in een betrekkelijk kleine samenleving wordt geslagen, blijf je daarvan altijd littekens zien. Ook 65 jaar later nog, dat kan niet anders. De Watersnoodramp maakte van Nieuw-Vossemeer echter ook een bijzonder hechte gemeenschap, die de rug rechtte en sterker dan ooit uit de puinhopen tevoorschijn kwam. Ook dat is zoveel jaar later nog altijd te merken. Dat zal niet alleen blijken bij de herdenkingsbijeenkomst van de Watersnoodramp op 1 februari, maar ook tijdens de naderende carnavalsdagen. Het feit dat carnaval in het 'durrup aon de kreek' eind jaren vijftig al van de grond kwam, zegt in wezen alles over de veerkracht van de bevolking. Vreugde en verdriet zullen destijds meer dan ooit dicht bij elkaar hebben gelegen. Dat kan en dat mag, zeker met carnaval. Hét feest van verbroedering, dat in al onze kernen jaarlijks voor zoveel verbinding en plezier zorgt. Ik kijk er naar uit om hiervan weer deelgenoot te mogen zijn. Met alvast de hartelijke felicitaties aan het jubilerende Strienedurpke en Pompedurp, die beide het 5x11-jarig jubileum vieren. En ik neem m'n petje af voor Prins Ruud I van 't Vosse-ol, die voor de 15de en laatste keer voorop gaat in het feestgedruis. Chapeau!