Piet en Annie Lokker vieren zestigjarig huwelijk
DINTELOORD - Zestig jaar geleden was het ook een prachtige dag. Piet en Annie Lokker weten het nog precies. "We zijn te voet gegaan om te trouwen. Een taxi huren was niet nodig." Nu, 23 april 60 jaar later kijken ze terug op een mooi leven. Hard werken, alle twee, maar ook genieten van vakanties met de caravan. Eerst in Limburg, daarna naar Oostenrijk.
DOOR TINEKE FESKENS
Het niet echt voor de hand liggend dat Piet Lokker en Annie Minheere elkaar leerden kennen. Piet, een jonge man uit Zierikzee, ging samen met zijn maat naar "de Punt" in Dinteloord. Daar maakte Piet kennis met de nicht van zijn vriend, Annie Minheere. Ze trokken samen op en al snel was de verkering een feit. Het was wel lastig om elkaar te zien. Piet moest maar liefst 50 km op de fiets van Zierikzee naar Dinteloord om met zijn Annie samen te kunnen zijn. "Ik deed er gemiddeld 2,5 uur over. Eerst van huis uit naar Zijpe, dan over met het pontje en vervolgens binnendoor naar het huis van Annie."
'Gelukkig mocht ik
blijven slapen, maar
niet bij elkaar natuurlijk'
Op zaterdagmorgen heen, en zondagmiddag rond een uur of vier weer terug naar huis. "Gelukkig mocht ik blijven slapen, maar niet bij elkaar natuurlijk!" Piet herinnert zich nog de keer dat er op zondagmiddag gekaart werd. Het was erg gezellig maar de klok tikte door en Piet maakte zich toch wel zorgen over de tocht naar huis. "Jongen, het pontje vaart altijd." werd hem verzekerd. Helaas. Toen Piet 's nachts de overtocht wilde maken was er geen pontje.Tot 4 uur in de morgen moest hij wachten. Toen hij om 6 uur thuis kwam kon hij gelijk zijn plunjebaal pakken. Om 7 uur ging het weer met de bus richting kazerne.
Werken
Als jongetje van amper 7 jaar verloor Piet in 1943 zijn vader. Samen met zijn moeder vertrok hij naar een tante in Rotterdam. Niet de fijnste plek om in die dagen te wonen. Het gezin maakte er ook de Hongerwinter mee. Na de oorlog vertrokken ze richting Zierikzee. Piet's moeder was hertrouwd met "Een hele lieve man, mijn tweede vader." Daar maakten ze in 1953 de watersnoodramp mee. Na school ging Piet werken als metselaar. Tijdens zijn verkeringstijd zat hij is dienst en na zijn diensttijd volgde hij een opleiding tot pijpfitter. Dit werk heeft hij tot zijn pensioen, na 40 jaar trouwe dienst mocht hij stoppen, gedaan. Annie is ook al vroeg aan de slag gegaan. Ze begon in Bergen op Zoom, in een wasserette. Daarna ging ze naar koekjesfabriek Baartman in Dinteloord, en ze werkte nog een tijd in Dordrecht, ook in een koekjesfabriek. Toen er kinderen kwamen, Annie en Piet kregen 2 zonen én een kleindochter en kleinzoon, zorgde Annie ervoor dat thuis alles goed geregeld was. De eerste jaren woonden ze nog in bij de ouders van Annie, maar in 1964 verhuisden ze naar de Ruyterstraat 19. Daar hebben ze tot vorig jaar gewoond. Nu wonen ze, gelukkig nog, samen in De Nieuwe Haven. Annies gezondheid liet langer zelfstandig wonen niet toe.
Caravan
Naast het harde werken genoten Piet en Annie ook van de vakanties. Met de caravan ging het gezin 10 jaar naar Roggel in Limburg. Daarna werd het Oostenrijk. Samen genoten ze van het uit eten gaan, de natuur en lange fietstochten. [l]