Echtpaar Pertijs straalt op diamanten huwelijksdag
ETTEN-LEUR - Wat zijn ze nog gelukkig met elkaar, Jan Pertijs en Zus van Zundert. Zestig jaar na hun huwelijksdag stralen ze nog steeds, houden ze nog steeds intens veel van elkaar en kijken ze terug op een gelukkig en hecht huwelijk. "We leven voor ons gezin, voor onze kinderen, kleinkinderen en ons achterkleinkind. We zijn gelukkig en tevreden!"
DOOR STELLA MARIJNISSEN
"We zijn rasechte Ettenaren", zeggen beide. Hij werd in 1936 geboren als achtste kind in een groot, katholiek gezin van tien kinderen. Zij was de twaalfde in het gezin en zag in 1937 het levenslicht. "In het ziekenhuis. Mijn moeder moest een keizersnede ondergaan. Dat was toen héél gevaarlijk." Vader en moeder hadden besloten dat het meisje Huberdina ging heten. Aangezien moeder nog in het ziekenhuis lag om te herstellen van de operatie, ging vader naar huis en deelde de overige gezinsleden mee: 'We hebben er een zusje bij gekregen.' En zo werd Huberdina 'Zus', en dat is altijd zo gebleven.
Fantastisch
Zus was gelukkig thuis. "Ik heb een fantastische jeugd gehad ondanks dat mijn vader al vroeg overleed. Ik had een schat van een moeder, ze was zó lief!" Ze ging na de lagere school naar de huishoudschool 'bij de nonnen' en volgde daarna in het verre Breda een opleiding tot coupeuse. Jan wilde schilder worden. "Ik ging naar de jongensschool in de Stationsstraat en zei tegen mijn vader dat ik schilder wilde worden. En ik bedoelde kunstschilder, maar dat mocht toen niet." Er moest geld verdiend worden dus ging Jan naar de Ambachtsschool. "Om een een echt vak te leren zoals mijn vader zei."
Verliefd
De twee ontmoetten elkaar op een uiterst belangrijke dag in hun leven. De voor hen historische plaats was een grote Lindeboom in de Bisschopsmolenstraat. "Die stond toen in de buurt van café De Brouwer en vlakbij het voetbalveld", herinnert Zus zich. Het was liefde op het eerste gezicht. "We kwamen elkaar daar tegen en gingen een beetje buurten", vertelt Jan, "en ik dacht: die wordt van mij. Klaar!" Zus deed daar niet voor onder: "ik was helemaal verliefd op hem. 't Was de knapste jongen van Etten en we zijn sindsdien nooit meer uit elkaar geweest. We waren verliefd en zijn altijd verliefd gebleven."
Trouwen
Ook de moeder van Zus was er blij mee en vond het na zes jaar verkering tijd worden dat het stel trouwde. Ze had een groot huis op Vosdonk en het jonge paar paste daar best bij in. De datum van het huwelijk was 16 september, zowel wettelijk als voor de kerk. En daarna was het feest. "Onze bruiloft was heel leuk", vertelt Zus, "die vierden we bij ons thuis en we hebben alles zelf verzorgd." De andere dag werd er opgeruimd, kwamen de nieuwe meubeltjes en nam het huwelijkse leven een aanvang.
Kunst
Zus moest als getrouwde vrouw afscheid nemen van haar baan bij het atelier waar zij overhemden en pyjama's maakte, maar kon met thuiswerk verder. "Heren petten maken", lacht ze. Jan vervulde zijn carrière als schilder, spuiter en meubelmaker, maar heeft zijn liefde voor de kunst nooit vaarwel gezegd. Hun tegenwoordige huis waar zij, sinds de onteigening van het pand vanwege de aanleg van industrieterrein Vosdonk 52 jaar geleden, wonen is een toonbeeld van exquisiet houtsnijwerk verwerkt in meubels tot en met een heus hemelbed. Aan de muren hangen olieverfschilderijen en tekeningen van de hand van Jan Pertijs.
Gelukkig
Zus heeft haar artistieke talenten uitgeleefd in het vervaardigen van kleding. "Ik heb mijn eigen trouwjurk gemaakt, kostuums en ik maakte wel twee pakjes per week voor mezelf. Ik was altijd goed gekleed." En dat beaamt Jan van harte. Ze zijn gelukkig met elkaar, met hun kinderen, kleinkinderen en achterkleinkind. "En een op komst", vult Zus glunderend aan. "We hebben altijd geleefd voor ons gezin, we houden veel van elkaar, hebben respect voor elkaar, we doen alles samen maar laten elkaar toch vrij." Hun diamanten huwelijk werd gevierd met een diner voor familie en vrienden. "Het was geweldig", verzucht Zus.[l]