'We zijn en blijven strijdbaar'
SINT WILLEBRORD - Op het moment dat we het echtpaar Van den Broek-Konings opzoeken op afdeling De Goudsbloem van Heidestede vanwege hun 60-jarig huwelijk, hangen de slingers boven de tafel en staan er op de kamer van Jan een aantal fraaie boeketten.
DOOR RENÉ BRUIJNINCX
De officiële datum van het huwelijk voor de wet was 29 april 1959, maar ze hebben het zondag 28 april gevierd. En ondanks het feit dat het echtpaar nauwelijks iets gespaard is gebleven, stralen ze tevredenheid uit omdat ze nog steeds genieten van elke dag die ze samen zijn.
Kostwinner
Jan was de oudste van een gezin van acht kinderen. "Omdat zijn vader erg vroeg was overleden, werd hij vanaf dat moment kostwinner. Na school moest hij aan de slag bij de Lodafabriek in Breda. Later werkte hij op kwekerijen in Zundert en als opperman in de bouw. Uiteindelijk werd hij metselaar, dat hij vele jaren heeft gedaan", vat Naantje Jan's werkloopbaan samen.
'Door zware cementzakken liep Jan ernstig rugletsel op'
"Omdat er toen nog cementzakken van 50 kilo werden gebruikt, liep hij ernstig rugletsel op waardoor hij dat werk niet meer kon doen". Uiteindelijk was er een dokter in het Roosendaalse ziekenhuis die hem beter heeft gemaakt.
Red Band
Naantje wordt in Rucphen geboren, maar gaat naar school in Roosendaal. "Eerst naar de St.Josephschool en later naar de Maria Goretti. Net als mijn beide zussen moest ik daarna gaan werken bij de Red Band in de Spoorstraat". Alles wat er verdiend werd moesten we afdragen. Ik kreeg 1 gulden zakgeld per week. "Toen er in Rucphen een diamantslijperij werd gevestigd, mocht ik daar naar toe omdat je er net iets meer kon verdienen", weet Naantje zich te herinneren.
Verkering
Jan van den Broek uit St.Willebrord en Naantje Konings uit Rucphen hebben elkaar uiteindelijk leren kennen tijdens het dansen bij Frie Roovers in Roosendaal. "Ik was pas 14 jaar", zegt Naantje, "maar ik mocht met mijn oudere zus mee. Toen ik Jan daar tegenkwam was ik op slag verliefd en wist dat hij voor mij de ware was. Maar omdat ik nog zo jong was, was mijn moeder daar niet zo'n groot voorstander van", vervolgt ze. "Dankzij de hulp van mijn vader, die me graag het allerbeste gunde, mocht ik met Jan om blijven gaan en zijn we op 29 april 1959 voor de wet getrouwd". Jan die een aantal hersenbloedingen heeft gehad, glimlacht op het moment dat zijn echtgenote dat verhaal vertelt.
Zware tijden
"Op 21 juli 1960 werd onze dochter Marian geboren. Daar waren we heel blij mee omdat we samen een kinderwens hadden. Tijdens een repetitie van haar bandje, werd ze onwel en overleed ze op 43-jarige leeftijd aan een hersenbloeding". Daarmee werd het gezin opnieuw getroffen door onherstelbaar leed. "Omdat we uiteindelijk in het Steunpunt Sprundel zijn gaan wonen, werden we daar zo goed opgevangen dat we de draad toch weer opgepakt hebben". En alsof dat nog niet genoeg was, kreeg echtgenoot Jan dus een aantal hersenbloedingen, zodat hij niet zelfstandig meer kon wonen.
'Dankzij liefde voor elkaar kunnen we dit opbrengen'
Naantje daarover: "Sinds Jan in Heistede woont, gaat het hem een stuk beter af. Ik kom als mantelzorger iedere dag om hem te helpen bij het eten en zijn verzorging. Dankzij de liefde voor elkaar kunnen we dit ook opbrengen, ook al is het af en toe behoorlijk zwaar". Maar Naantje besluit heel positief: "We hebben elkaar nog en maken er het beste van, want strijdbaar zijn en blijven we". Waarvan akte.[l]