Onrust door geruchten over sluiting Manege Vosmaer
OUD-VOSSEMEER - De schrik zat er goed in bij menig inwoner van de gemeente Tholen toen bekend werd dat Manege Vosmaer dicht zou gaan. Gelukkig blijkt dat absoluut niet het geval te zijn.
DOOR JACOLINE DE BOER
Wilna van Engelen vertelt: "Dit is al de derde keer dat mensen denken dat wij gaan stoppen. De eerste keer was toen ik jaren geleden als grap zei dat ik zou gaan emigreren. De tweede keer toen ik ernstig ziek was en nu dus weer. We zijn wel gestopt met het geven van beginnerslessen omdat dat veel energie kost. Maar voor de rest zijn we gewoon open." Wilna heeft in 1973 Manege Vosmaer opgestart en sinds 1993 doet zij dit samen met haar soulmate Els. Na al die jaren doen ze dit beiden nog steeds met veel plezier en een ontzettend grote liefde voor de paarden. Wilna is 68 jaar geleden geboren op Manege Vosmaer, een prachtige plek dichtbij het Rammegors. Haar liefde voor paarden heeft zij meegekregen van haar opa Willem van Engelen, een paardenhandelaar en een echte paardenman in hart en nieren. Wilna begon al op jonge leeftijd met lesgeven. Zo heeft ze onder andere lesgegeven op Schouwen-Duiveland. Ze was begin de twintig toen haar vader een pony verkocht aan een jongetje. "Dat jongetje wilde graag lessen, evenals wat meisjes die daar toevallig net aan het logeren waren, zo is het begonnen", legt Wilna uit.
15 jaar wachten
Wilna vertelt verder: "Na die lessen ben ik gaan uitbreiden. Stukje voor stukje kwam er steeds iets bij. Maar ik wilde heel graag een binnenbak want altijd buiten in wind en weer is ook geen pretje". "15 jaar heeft het geduurd voordat ik toen eindelijk de vergunning kreeg om een binnenbak te maken en dat terwijl iemand die ik kende gewoon zo een vergunning kreeg voor een binnenbak. Hij had het alleen aangevraagd als landbouwschuur, maar ja dat kan ik niet, ik ben te eerlijk. Eerlijkheid duurt het langst " vervolgt Wilna haar verhaal.
Diepe dalen
Al lijkt het runnen van een manege heel simpel Wilna en Els hebben het nodige wel voor hun kiezen gehad. Buiten het lange wachten op de vergunning is er in 1996 een grote brand uitgebroken door een tl-buis. Verder heeft Wilna zo een 45 jaar geleden ook nog een flinke val van een paard gemaakt. In het begin reed ze nog wel paard maar het deed te veel pijn in haar rug. Sindsdien geniet ze extra als ze mensen ziet rijden.
Passie
Het is altijd Wilna's meisjesdroom geweest om te starten met een manege. Ze geeft de lessen dan ook puur voor het plezier. Hele generaties hebben er paardgereden. Wilna vertelt: "Er is geen betere psycholoog als een paard. Voel jij je rot dan voelt je paard dat ook gelijk. Ik hou ook echt van paardenmensen, minder houd ik van mensen met een paard".
Lessen
Wilna heeft altijd alle lessen zelf verzorgd behalve toen ze erg ziek was. Alsof het zo moest zijn was daar Kees Beens, hij heeft toen de lessen tijdelijk overgenomen met dezelfde liefde en passie als Wilna. "Ik ben hem nog steeds ontzettend dankbaar" zegt Wilna. In 2001 net voordat Wilna ziek werd, werd Stichting Paardenwelzijn opgestart. Wilna haar lievelingspony Johnny werd te oud om op te lessen maar ze wilde hem absoluut niet weg doen. "Dierenwelzijn is voor mij heel belangrijk. En ik wilde niet dat Johnny een ander thuis zou krijgen waar ze misschien weer volop op hem zouden rijden. Zodoende dat we Stichting Paardenwelzijn zijn gestart. Paarden die te oud zijn om te rijden kunnen zo bij ons blijven tot hun dood. Op dit moment hebben we drie paarden in de Stichting, meer gaat helaas niet omdat daar geen financiële middelen voor zijn", zegt Wilna.
Bijzonder plekje
"Het is wel een heel bijzonder plekje onze manege. Als wij een dag weg zijn geweest vind ik het altijd heerlijk om weer thuis te komen. Het is een levensstijl", vertelt Els. "Zolang als wij het lichamelijk nog aankunnen en we er plezier in blijven hebben, blijven we proberen de meeste paarden een mooi einde te geven, want dat verdienen ze." [l]