Pastoraal hoekje
Barmhartigheid
In mijn vakantie in de Ardennen zag ik enkele weken geleden op de tv-zender België één een gesprek met iemand die weggevoerd was naar Duitsland tijdens Wereldoorlog II. Meestal zwijgen deze mensen over die voorbije periode in hun leven. Hier ontstond er toch onverwachts een gesprek. Hij was een pientere man en gelovig. Toen hem gevraagd werd hoe hij dit alles overleefd had, antwoordde hij: door barmhartigheid. De jaren, die hij in het kamp doorbracht, werden draaglijk doordat een bewaker wekelijks in de avond enkele broden over het prikkeldraad gooide. Dit betekende niet alleen voedsel maar ook veel meer. Hij vertelde hoe dit emotioneel, psychologisch maar ook naar levenszin grote gevolgen had: iemand dacht aan hen, ze waren niet alleen, nee, ze werden gedragen door iemand door alle oorlogswaanzin heen en dit tot het eind van de oorlog.
De bewaker heeft hij nooit meer gezien na de oorlog maar wat hij deed, leefde als het ware voort in hem zelf. Hij weigerde alles zwart-wit te zien en in de opvoeding van zijn kinderen leerde hij hen onderscheid te maken en niet blind te oordelen, te kunnen vergeven en niet zomaar te haten. Of hoe barmhartigheid leven voortbrengt over grenzen van tijd en ruimte heen. Of hoe eeuwig leven hier en nu al start!
Dit verhaal deed mij denken aan het bekende evangelie van het komend weekend over de barmhartige Samaritaan. En vooral dat er altijd mensen zijn - zo maar om ons heen - die onbaatzuchtig barmhartig zijn.
Diaken Jan Foesenek - R.-K. Lievevrouweparochie [l]