Pastoraal hoekje
Verlangen
Ik had nog maar net mijn eerste Ommegang achter de rug (en ja, het was minstens zo indrukwekkend als ik me had voorgesteld), of de vakantie stond voor de deur. Ruim twee weken in Duitsland deden mijn vrouw en mij goed. Maar toen we naar huis terug reden, verlangden we allebei ook weer naar huis. Hoe zou het er bij liggen na de tropische temperaturen? Maar vooral: hoe zouden onze twee poezen het hebben? De buren hielden weliswaar een oogje in het zeil, maar toch. Zouden de poezen thuis zijn? (Er is een kattenluik, ze kunnen altijd naar buiten als ze willen). Zouden zij net zo blij zijn om ons te zien als wij hen?
In de evangelielezing van aanstaande weekeinde spreekt Jezus over de heer die bij thuiskomst zijn dienaars wakend aantreft. En Jezus prijst die dienaars daarvoor. We verstaan die parabel vaak vanuit het perspectief van de dienaar. En dan wordt het gewoon hun werk om er te zijn. Dan wordt aanwezigheid plicht, een taak.
Maar hoe zou het zijn om het verhaal vanuit het perspectief van de meester te zien? En dat deze bij thuiskomst niet een verlaten huis aantreft, maar mensen die blij zijn dat hij thuis komt. Zou deze heer, deze meester, niet ook gewoon verlangen naar de mensen om wie hij geeft? Net zoals mijn vrouw en ik uitzien naar onze poezen als we thuiskomen. Niet omdat wij de baas zijn, maar omdat we om ze geven. Dan wordt aanwezigheid liefde, genegenheid.
Als wij al zo verlangen naar onze poesen, hoeveel te meer verlangt God dan naar ons? Mag Hij u ook weer terugzien na de vakantie?
diaken Anton Janssen - R.-K. Lievevrouweparochie [l]