Arie Nelemans stopte met musiceren
ZEVENBERGEN - In december stopte Arie Nelemans onverwacht als muzikant bij de Muziekvereniging en als organist van de NoordhavenKerk, de Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt. Hij bespeelde meer dan 68 jaar het orgel en was meer dan 50 jaar spelend lid van de Muziekvereniging. Een goede gelegenheid om met Arie, samen met zijn vrouw Riet, terug te kijken op een muzikaal leven.
Arie leerde toen hij een jaar of 13 was thuis orgelspelen op het harmonium. Op 5 maart 1950 was de organist ziek en Arie nam zijn plaats in. Hij zei tegen de dominee: “Ik kan alleen maar psalm 25 spelen.” Maar het is allemaal goed gekomen. Naast de diensten in de kerk speelde Arie ook met regelmaat bij diensten in De Zeven Schakels, v.h. Sancta Maria, De Westhoek, en de Hervormde vrouwendienst. En er waren natuurlijk de huwelijken en begrafenissen, die hij opluisterde met zijn orgelspel.
Harmonie Crescendo
In 1968 werd Arie gevraagd om lid te worden van de Harmonie Crescendo. Hij ging daar op de bariton spelen. Vooral het buiten spelen en marcheren vond Arie geweldig. Crescendo had in die tijd een drumband, een majorettecorps en, af en toe, een Tirolerkapel. In 1984 werd Arie bestuurslid en vanaf 1990 voorzitter. Hij bleef dat tot 2006 toen de fusie met Harmonie Euterpe in zicht kwam. In dat jaar werd Arie erelid van de Muziekvereniging.
De Harmonie kostte veel tijd. Arie: “Samen met een ander bestuurslid gingen we op bezoek bij nieuwe leden en leerlingen om ze de ‘regels’ van de vereniging te vertellen en om ‘brandjes’ te blussen. Dat laatste was soms nodig om mensen ‘binnen de boot te houden’. Ik was vaak van huis maar gelukkig leverde dat geen problemen op met Riet, sterker nog, ook zij was betrokken bij de vereniging.” Haar cakes bij feesten en ledenvergaderingen werden een traditie.
Anekdotes
Er waren veel anekdotes en hoogtepunten: Arie was één van de laatste boeren in de kern van Zevenbergen. ’s Morgens vroeg de koeien melken, vanzelfsprekend ook op zondag. Arie ontbeet dan in de kerk, achter het orgel. Eén keer is hij in slaap gevallen. Vanaf dat moment mocht Riet bij Arie boven bij het orgel zitten, zodat dit niet nog een keer gebeurde. Bij zijn 50 jarig jubileum gaven alle (voormalig) organisten een concert. Ook speelde Arie bij het huwelijk van zijn kleindochter. Talrijk waren de concerten en concoursen waaraan de harmonie deelnam. Eén van de hoogtepunten was het optreden met Gerard van Maasakkers.
Harmonie Crescendo speelde nooit op zondag op één keer na, bij de bezinningsbijeenkomst voor de dodenherdenking en dan ook nog in de RK Kerk. Niet toevallig, Arie was ook lid van het Comité Dodenherdenking in Zevenbergen. Een bezig man dus.
Veel stress
In december kwam een eind aan zijn ‘muzikale carrière’. Al langere tijd kostte het spelen hem meer moeite. De nieuwe muziek in de kerk en bij de harmonie gingen hem niet gemakkelijk meer af. Het vooruitzicht om weer een vol programma rond de kerstdagen te moeten afwerken leverde Arie veel stress op. Arie: “Het zit niet zo in mijn aard dat ik gemakkelijk opgeef maar die stress groeide me boven het hoofd en ik ben intussen bijna 83 jaar. Samen met Riet en mijn kinderen heb ik het probleem besproken en besloten om dan maar in één keer radicaal met alles te stoppen. Geen gemakkelijk besluit maar ik ben van de stress af en fiets nu onbezorgd elke dag een rondje in en om Zevenbergen.” [l]