'Ach, iedere dag is nu mooi meegenomen'
COLIJNSPLAAT – In zorgcentrum Cleijenborch in Colijnsplaat heeft Cornelis van Kleef vorige week zijn 100e verjaardag gevierd. Loco-burgemeester Pim Schenkelaars van de gemeente Noord-Beveland heeft hem gefeliciteerd met zijn verjaardag.
DOOR JESSICA ROVERS
Cornelis van Kleef werd honderd jaar geleden geboren in het Gelderse IJzendoorn. Na eerst als boerenknecht gewerkt te hebben, startte hij in de Achterhoek zijn eerste bedrijf. Hij en zijn vrouw kwamen in Zeeland terecht toen één van hun twee zonen de boerderij overnam. Cornelis woont sinds het overlijden van zijn vrouw in Cleijenborch in Colijnsplaat. Hij is nog gezond. “Mijn hersenen zitten nog aardig in de rij”, zegt hij. “Het is hier goed. De zorg en het eten zijn goed. Ik ben blij dat ik hier ben.”
'Ik was niet zo'n brave jongen en zwierf graag rond'
De eeuweling is geboren in de Betuwe. “Ik was niet zo’n brave jongen en zwierf graag rond. Naar school gaan deed ik niet graag. Ik was een dierenliefhebber en werd boerenknecht. Ik heb altijd tussen de varkens en koeien gezeten. Als er ‘s nachts een geboorte was, moest ik er als knecht bij blijven. Dat vond ik altijd mooi. Met het werk verdiende ik honderd cent in de week en zat in de kost.”
Cornelis herinnert zich de goede, maar ook de slechte dingen uit zijn jeugd. Hij heeft zijn vader nooit gekend. “Mijn moeder heeft een slippertje gemaakt”, zegt hij nuchter. Hij was vaak bij zijn opa. “Mijn opa had een moestuin en was vertegenwoordiger van de steenfabriek. Daar gebruikten ze veel rietmatten. Ook zijn tuin had hij daarmee afgezet. Ik weet nog dat ik lucifers had gejat en een fikkie op het land had gestookt. De rietmatten vatten vlam waardoor de hele tuin werd verwoest. Toen heb ik een enorm pak op mijn mieter gehad.”
Hondje
Hij werd echter ook verwend. “Toen ik vier was, kreeg ik van mijn opa een hondje. Hij kwam binnen en haalde hem zo uit zijn jas tevoorschijn. Andere kinderen hadden niks, maar ik had een hond en twee fietsen. Een voor doordeweeks en voor in het weekend.”
Vakantie
Volgens Cornelis is hij zo oud geworden door hard te werken en weinig te drinken. “Ik heb altijd hard gewerkt, van ‘s ochtends vijf tot ‘s avonds acht uur.”
Armoede heeft hij nooit gekend. “Toen mijn zoon de boerderij overnam zijn mijn vrouw en ik op vakantie naar Zeeland gegaan. In Schore zijn we uitgestapt en daar zagen we een degelijk huis te koop staan met een mooie tuin."
Vriendelijk
Ze besloten Gelderland te verlaten en naar Zeeland te verhuizen. Spijt heeft Cornelis daar nooit van gehad. "Hier zijn alleen maar vriendelijke mensen. Het is hier goed. Ik zie mijn kinderen en kleinkinderen niet veel, maar het belangrijkste vind ik dat ze gezond zijn. En gelukkig ben ik nog aardig bij. Ach, op mijn leeftijd is iedere dag meegenomen.”