Warm welkom in Goes
GOES - Ze wonen pas acht weken in Nederland. Na zes jaar in een vluchtelingenkamp in Libanon. Het Syrische echtpaar Marwan Aboukur (48) en Fatima Bilal (44) en hun vier kinderen voelen zich nog niet thuis in Goes. Dat kan ook nog niet. Maar de veiligheid, de rust, de vrijwilligers van VluchtelingenWerk die hen welkom heetten: dat voelt veel, véél beter dan de afgelopen jaren.
Ieder jaar nodigt de Nederlandse overheid in overleg met de Verenigde Naties ongeveer 500 vluchtelingen uit om zich hier permanent te vestigen. Het hervestigingsprogramma is bedoeld om de meest kwetsbare vluchtelingen de kans te geven hier een nieuw leven op te bouwen. Deze vluchtelingen worden door de Nederlandse overheid geselecteerd en ter plekke op de overkomst voorbereid. Negen van die gezinnen werden de afgelopen maanden gehuisvest in de Bevelanden.
Het gezin Aboukur - Bilal had ook geluk. Als de vader wordt gevraagd naar hun situatie in het Libanese vluchtelingenkamp, worden zijn ogen dof. ‘Het was er slecht. Er waren beschietingen, het was er onveilig. Ik maakte me grote zorgen over mijn gezin, we waren bang’, vertelt hij, zichtbaar ontdaan. Dit is geen onderwerp om lang over door te praten.
Ze kwamen in contact met de VN en werden opgenomen in het programma. Ze reisden drie keer naar Beiroet en kregen daar een ‘spoedcursus Nederland’. ‘We waren bang en ongeduldig. Het duurde alles bij elkaar lang. Maar toen het eenmaal zover was en we hier in Nederland landden… We konden het eigenlijk niet geloven’, zegt Marwan. De doffe blik is weg. Er gaan duimen omhoog en er wordt breeduit geglunderd.
Inmiddels gaan de kinderen hier in Nederland naar school, ze komen elke middag thuis met nieuwe woordjes, nieuwe ervaringen. Voor de ouders start de inburgering binnenkort. Vanaf dag 1 in Nederland krijgt het gezin begeleiding van VluchtelingenWerk de Bevelanden, vooral van Jasper Knobbout en Nico Braat.
De droom is werkelijkheid geworden. Maar na een paar weken in Goes is de roze wolk niet zo roze meer. Het is hard aanpoten, in een nieuw leven, in een nieuw land, waar alles zo heel anders is.
Maar er wordt niet geklaagd. Absoluut niet. Alles is beter dan dat kamp, de onveiligheid, de uitzichtloosheid, het wachten. Goes voelt nog niet helemaal als thuis. Maar daar wordt hard aan gewerkt. Door het gezin. En door Jasper en Nico.
‘Ik kan onze dankbaarheid niet zo goed beschrijven’, zegt Marwan die stopt met het zoeken naar woorden. Er zijn eindeloos veel kushandjes voor iedereen aan tafel. Van hem en zijn vrouw.
‘Fijn iets voor deze mensen te kunnen doen’
Jasper Knobbout is sinds kort vrijwilliger bij VluchtelingenWerk. Dit is zijn eerste kennismaking met ons werk,’zijn’ eerste gezin dat hij maatschappelijk begeleidt. ‘Hoe dat moet voelen als je zomaar van de ene dag op de andere dag uit een onveilig kamp naar Goes verhuist? Het is niet voor te stellen. Het is alsof je bent verdwaald en je belandt in een Chinees dorp waar niemand een woord Engels spreekt. Zie je daar maar eens te redden. Ik wil het me niet eens voorstellen. Het is een fijn gevoel iets voor deze mensen te kunnen doen.’
VluchtelingenWerk de Bevelanden is op zoek naar versterking. Wie komt er helpen?
https://www.vluchtelingenwerk.nl/node/239693/content/vacatures?field_type_vacature_value=vrijwillig&field_gemeente_vac_ref_tid=goes [l]