'Toeristen weten ambachtelijk werk te waarderen'
MIDDELBURG - De kreet ‘Wij zijn de stad’ kent iedereen in Middelburg, maar wie zijn ‘wij’? In de rubriek ‘Zij zijn de stad’ zet Edwin Mijnsbergen bekende en minder bekende Middelburgers in de schijnwerpers. Op zijn geheel eigen wijze beschrijft hij wie zij zijn, wat zij hebben met de stad en met hun stadsgenoten. Deze week: Ankie Kienhuis.
DOOR EDWIN MIJNSBERGEN
“Glazuur is niet hetzelfde als verf en keramiek ook niet hetzelfde als steen!” Ze probeert streng te kijken, maar het lukt haar niet om haar lach te verbergen. Als je met Ankie Kienhuis (1951) begint over haar pottenbakkerij en keramiekwinkel ‘Aardewerk’, die al sinds 1999 is gevestigd in de Middelburgse Zusterstraat, merk je meteen: ze is een ervaren vrouw, die het gewend is om tekst en uitleg over haar vak te geven aan leken. Ze straalt gedrevenheid uit, maar ook veel geduld. Daardoor brengt ze meteen rust in het gesprek. Ze verzorgt al vele jaren cursussen en workshops rondom keramiek. Educatie loopt als een rode draad door haar loopbaan als keramiste.
Die loopbaan begint in de vroege jaren ‘70 als Ankie nog in Voorburg woont. Ze is dan al met keramiek bezig, nog als hobby. Overdag werkt ze voor Philips. In 1974 trouwt ze met Ton Kienhuis, met wie ze bijna 45 jaar later nog steeds samen is. Als hij in 1975 wordt gevraagd voor een functie bij de Zeeuwse Sportraad besluit het echtpaar naar Zeeland te verhuizen. Ze worden meteen verliefd op de provincie. In de Krantenbank Zeeland is een artikel te vinden van 18 juni dat jaar, met een foto van een stralende Ankie. In dat artikel vertelt ze hoezeer ze gecharmeerd is van Middelburg. Die liefde is nog steeds niet bekoeld.
Terwijl Ton zijn energie steekt in de sportontwikkelingen in Zeeland gaat Ankie haar eigen weg. In 1978 begint ze bij reisbureau N.B.B.S, dat is gevestigd in de Baanstraat in Middelburg, later vele jaren in de Lange Geere. Ze wordt voor veel Middelburgers hét gezicht van het filiaal, waar ze uiteindelijk tot 1997 zal werken. Als Ton en Ankie in 1999 de kans krijgen om een loods in de Zusterstraat te kopen hoeven ze niet lang na te denken, zeker niet als de verkopende partij, Jaap de Loof, als voorwaarde stelt dat hij mag helpen met de verbouwing. Het is de geboorte van de pottenbakkerij Aardewerk, mét winkel en atelier.
Yoga
Twintig jaar later heeft Ankie nog steeds veel plezier in haar werk. Ze probeert het aantal uren dat ze werkt te beperken tot dertig per week, maar het gebeurt geregeld dat ze daar overheen gaat. In het cursusseizoen heeft ze gemiddeld 24 cursisten, verdeeld over vier groepen, die gedurende een half jaar naar de Zusterstraat komen. "Natuurlijk is iedereen van harte welkom, maar je moet ook realistisch zijn. Jongeren zijn vaak met andere dingen bezig. De behoefte om met je handen bezig te zijn komt bij veel mensen pas als ze iets ouder zijn, en wat meer rust hebben. Maar je weet nooit hoe dingen gaan. De wegwerpmaatschappij ligt onder vuur en dan zijn er ook trends die van invloed kunnen zijn. In januari stond in NRC een groot artikel, met de titel ‘Kleien is de nieuwe yoga, lekker mindful’. De strekking? De cursussen zitten ramvol, omdat pottenbakken en kleien ook ontspannend zijn.”
Toeristen
Ankie volgt de ontwikkelingen op de voet, maar ze doet lekker haar eigen dingen. En aan die dingen heeft ze haar handen vol. In de zomer weten toeristen, met name Duitsers en Belgen, haar winkeltje goed te vinden. “Die weten ambachtelijk werk enorm te waarderen.” Ook daarom doet Ankie er veel aan om het atelier en de etalage afwisselend te houden. Er zijn met grote regelmaat exposites van andere kunstenaars en in de winkel kun je sowieso terecht voor het werk van anderen. Vanwege het vele werk heeft Ankie zichzelf een tijdsbeperking opgelegd. Op die manier kan ze zelf ook cursussen blijven volgen. Zo kan ze zelf mooie dingen blijven maken, zoals de urnen die ze met Riet van Schaik maakt, of de Rakuproducten, die in de winkel staan. Zo houdt Ankie de balans er goed in. Daar heeft ze, als pottenbakster, geen yoga voor nodig.[l]