ZVU wil vrije tijd op zinvolle manier invullen
MIDDELBURG - De kreet 'Wij zijn de stad' kent iedereen in Middelburg, maar wie zijn 'wij'? In de rubriek 'Zij zijn de stad' zet Edwin Mijnsbergen bekende en minder bekende Middelburgers in de schijnwerpers. Op zijn geheel eigen wijze beschrijft hij wie zij zijn, wat zij hebben met de stad en met hun stadsgenoten. Deze week: Pollien van der Werff.
DOOR EDWIN MIJNSBERGEN
"Het stukje gaat toch niet alleen over mij, hè?" Pollien van der Werff (54) houdt er niet van om in de schijnwerpers te staan, maar als het gaat om aandacht voor haar werkgever, de stichting Zeeuwse Volksuniversiteit (ZVU), is ze nooit te beroerd om tekst en uitleg te geven. Als ik aangeef dat ik ook graag wat persoonlijke dingen wil vragen, twijfelt ze even, maar stemt gelukkig toch in, al is het schoorvoetend. "Als je het maar niet te gek maakt dan."
Pollien werkt al zeventien jaar voor de onderwijsinstelling, die in 2020 75 jaar bestaat. De stichting werd kort na de oorlog in Middelburg opgericht, om iedereen die daar behoefte aan had de mogelijkheid te bieden zich verder te ontwikkelen. Onder het motto 'Leren met plezier' verzorgt de instelling na al die jaren nog steeds een breed scala aan cursussen, door heel Zeeland. Ondanks, of misschien juist dankzij internet is er nog steeds veel behoefte aan scholing op het gebied van talen, kunst en cultuur, mens en maatschappij en creativiteit. Het cursusprogramma is er niet op gericht om diploma's te behalen, maar om studenten hun vrije tijd op een leuke en zinvolle manier in te laten vullen.
Drijvend
Als cursuscoördinator heeft Pollien in de loop van de jaren heel veel Middelburgers en andere Zeeuwen leren kennen. Ze is namelijk niet alleen de drijvende kracht achter de organisatie, ze is ook hét gezicht van de ZVU. Ze onderhoudt het contact met alle docenten en studenten, doet de planning van alle lessen, en nog veel meer. Alleen met de financiële administratie bemoeit ze zich niet, dat is het werk van haar collega Mark. "Zonder hem zouden we nergens zijn!" Zoiets zal ze van zichzelf waarschijnlijk niet zeggen, maar gelukkig weten velen hoe belangrijk ook Pollien is voor de organisatie. Maar hoe belandde ze er eigenlijk? "Ik ben geboren in Heiloo, in Noord-Holland, en kwam in 1989 naar Zeeland, in het kielzog van mijn man, die toen nog voor Pechiney werkte. Voor datzelfde werk verhuisden we ook nog vijf jaar naar Frankrijk, maar zodra het kon gingen we terug naar Middelburg. We woonden eerst een tijdje in Klarenbeek, maar nu alweer jaren, met veel plezier, in het centrum van de stad. Die eerste jaren was ik thuis, met de kinderen, maar eind jaren '90 begon ik als vrijwilliger bij de ZVU. Die bestond toen nog uit verschillende werkgroepen. Ik deed vooral hand- en spandiensten voor de werkgroep Walcheren. In 2002 zocht de organisatie iemand die de website kon en wilde beheren. Dat werd ik. Later werd ook PR toegevoegd aan mijn takenpakket, en ging ik van tien naar 24 uur werken per week. Dat urenaantal is sindsdien niet veranderd."
Spanjaardstraat
Pollien heeft veel zien veranderen bij de ZVU, sinds 2002. Ze denkt met plezier terug aan de tijd dat de stichting nog was gevestigd in de Spanjaardstraat.
Nu de organisatie is gevestigd in de Zeeuwse Bibliotheek is het anders, maar omdat een groot deel van de cursussen in het gebouw aan de Kousteensedijk wordt gegeven zijn de lijntjes met docenten en studenten nog altijd kort. Of ze het werk nog lang zal blijven doen, durft Pollien niet te zeggen, maar nog eens tien jaar zit er niet in. "Op een zeker moment is het tijd voor een frisse wind, en moet je het stokje overdragen. Ik heb het prima naar mijn zin, daar niet van, want geen dag is hetzelfde. Maar de werkzaamheden zelf komen wel ieder cursusjaar terug. Ik heb nog geen specifieke plannen voor de toekomst, maar ik verveel me nooit. Ik heb nog zoveel andere bezigheden. Ik ben graag buiten, ik sport, ga vaak naar familie in Den Haag en Amsterdam: noem maar op. Ik sluit niet uit dat er een moment komt dat ik daar nóg meer van ga genieten."[l]