'Voorlopig ben ik hier, thuis in Middelburg'
MIDDELBURG - De kreet ‘Wij zijn de stad’ kent iedereen in Middelburg, maar wie zijn ‘wij’? In de rubriek ‘Zij zijn de stad’ zet Edwin Mijnsbergen bekende en minder bekende Middelburgers in de schijnwerpers. Op zijn geheel eigen wijze beschrijft hij wie zij zijn, wat zij hebben met de stad en met hun stadsgenoten. Deze week: Charlotte Antheunisse.
DOOR EDWIN MIJNSBERGEN
Je zal Charlotte Antheunisse niet snel horen zeggen dat iets voor het leven is. "Je weet toch nooit wat er op je pad komt? Ik zie het tegen die tijd wel", zegt ze. Antheunisse is een vrouw van het nu. Als geboren en getogen Middelburgse verliet ze haar geboorteplaats meerdere malen om er steeds terug te keren. Ze houdt van de stad. Dat betekent niet dat ze er altijd zal blijven wonen. Charlotte heeft een wijde blik en is dol op reizen. Maar een echte Zeeuwse is ze. Haar moeder groeide op in Koudekerke, haar vader Jan-Willem in Middelburg. Veel Zeeuwen kennen hem als dé stem van het programma 'Trugkieke'. Bij hen woonde Charlotte tot haar twintigste, in Middelburg-Zuid, de Stromenwijk en, vanaf haar elfde, in de van Kleffenslaan in de Griffioen. Ze kijkt met plezier terug op haar jeugd. “Ik was niet zo’n wildebras. Ik kreeg ontzettend veel vrijheid van mijn ouders, maar heb daar geen misbruik van gemaakt. Ik doorliep het VWO en was vooral veel bezig met sport. Ik was heel fanatiek bezig met atletiek. Hoe fanatiek? Als ik eens een keer zevende werd kwam ik met tranen over de finish. Ik ben een perfectionist. Dat wierp zijn vruchten af. Ik werd een paar keer Zeeuws kampioene."
Rijmen
Charlotte verbaast me een beetje, met het verhaal over haar jeugd. Ik ken haar als medewerkster in de Middelburgse horeca, die zelf ook graag op stap gaat. Ik kan het niet goed rijmen met haar rustige jeugd. "Ik was als puber misschien niet zo wild, ik had een eigen willetje. Ik had er mijn zinnen op gezet om na de middelbare school naar de filmacademie te gaan. Ik wist zeker dat ik dat zou gaan doen. Ik ging echter eerst een zomer in Cafe Tympaan werken. Toen veranderde er opeens een heleboel. Er ging een wereld voor me open. Mijn liefde voor de horeca kwam daar tot bloei, maar ik zelf ook. In een paar weken tijd zag ik mezelf veranderen. Ik zat tot ’s ochtends vroeg in de Rooie Oortjes en leerde veel nieuwe mensen kennen. Wat kreeg ik opeens veel aandacht, als barvrouw. Die zomer bedacht ik dat ik eerst een lange reis wilde maken, in m’n eentje. Veel mensen vonden dat een eng avontuur, maar ik had de steun van mijn ouders. Dat najaar ben ik op reis gegaan. Eerst naar New York en Vancouver, later naar Nieuw-Zeeland, Australië en Thailand. Heerlijk. Ik zou het zo weer doen."
Na haar terugkeer werkt Charlotte nog een tijdje in de horeca. Dan gaat ze studeren. De filmacademie is uit beeld. Uiteindelijk kiest ze voor de HBO-opleiding Tourism Management in Amsterdam. “Ik wist op dat moment alleen zeker dat ik in Amsterdam wilde studeren. Alleen daar. Die stad vind ik gewoon zo tof.”
Conversie
Ze rondt de studie na vijf jaar af. In die periode krijgt ze via een stage een baan bij Amsterdam Marketing, waar ze onder meer teksten schrijft voor populaire websites en Facebook-pagina’s als I Amsterdam. Daar groeit ze uit tot conversiespecialist, of iemand die alles weet van het percentage bezoekers van een online platform dat tot een transactie overgaat. Direct na haar studie gaat ze aan de slag voor Sanoma waar ze vergelijkbaar werk doet voor sites als nu.nl. Ze heeft een vaste baan, een relatie en een fijne woning in Haarlem. Het lijkt erop dat Charlotte haar draai en rust heeft gevonden. Maar dan begint het te knagen.
Stabiel
"Het was allemaal heerlijk stabiel. Ik had het prima voor elkaar, maar er was te veel twijfel. Wilde ik echt mijn hele leven achter een bureau en een beeldscherm doorbrengen? Ik voelde steeds vaker dat ik de horeca miste, het omgaan met mensen. En iedere keer als ik weer in Middelburg was besefte ik hoe mooi ik die stad vind en hoe graag ik er ben. Aanvankelijk hield mijn relatie me in Haarlem, maar toen die spaak liep, besloot ik de sprong te wagen. In december vorig jaar ging ik terug naar Zeeland, en terug naar Seventy-Seven, om er als bedrijfsleider aan de slag te gaan. Ik vond die stap doodeng. Je neemt afscheid van een hele stabiele basis. Nu, vijf maanden later, ben ik weer helemaal gewend. Alles is weer stabiel. Ik heb weer een eigen appartementje en heb het naar mijn zin op mijn werk, al kunnen we nog wel wat nieuwe mensen gebruiken, achter de bar. Maar als dat alles is? Voorlopig ben ik hier, thuis in Middelburg."[l]