'Abseilen van Lange Jan staat op bucketlist'
MIDDELBURG - De kreet ‘Wij zijn de stad’ kent iedereen in Middelburg, maar wie zijn ‘wij’? In de rubriek ‘Zij zijn de stad’ zet Edwin Mijnsbergen bekende en minder bekende Middelburgers in de schijnwerpers. Op zijn geheel eigen wijze beschrijft hij wie zij zijn, wat zij hebben met de stad en met hun stadsgenoten. Deze week: Raven Struijk.
DOOR EDWIN MIJNSBERGEN
“Ik dacht dat je het nooit zou vragen!” Dat Raven Struijk (1980) snel en met een knipoog zou reageren op mijn verzoek om een interview verbaast me niet. Ik weet niet eens zo gek veel van hem, maar ik ken hem toch al zeker 25 jaar en ik volg hem online lang genoeg om te weten dat hij meestal vlot en gevat reageert.
Twee dagen later zitten we samen op het terras van De Geere, een café waar Raven in het verleden werkte. Omdat we juist daar zitten is de Middelburgse horeca ook meteen het eerste gespreksonderwerp. Herinner ik het me als oud-barman goed, dat hij er behoorlijk vroeg bij was in het uitgaansleven? Hij lacht. “De horeca trok me al op jonge leeftijd. Ik was als puber een handjevol, hoor. Veel kattenkwaad. En ik was veel in de stad te vinden. Ik kwam graag in Midgard en Rockdesert, later werd Underground in de Reigerstraat mijn stamcafé. De eigenaresse, Fanny Hagens, gaf hiphop een podium in de stad. Daar was ik als rapper blij mee natuurlijk.”
Het is een mooi bruggetje naar de andere dingen die Raven deed en nog steeds doet. Ook op muziekgebied was hij er vroeg bij. Als twaalfjarige rapte hij al, sinds 1994 schrijft hij zijn eigen nummers. Onder zijn artiestennaam Ill Proceeja bracht hij eind 2018 nog een nieuw album uit, met de titel ‘Raven’.
Ik weet dat zijn muziek door hiphopliefhebbers erg gewaardeerd wordt, maar hoe belangrijk is het voor hem zelf eigenlijk nog, na al die jaren? “Nou, hiphop is m’n grote passie hoor, maar het is helaas nooit gelukt om er een volledig inkomen uit te halen. En omdat de huur nu eenmaal betaald moet worden ontkom je niet aan het stellen van prioriteiten. Ik beleef nog steeds veel plezier aan optredens en het maken van nieuwe nummers, maar mijn gezin gaat voor. Verder steek ik ook nog steeds veel tijd in taekwondo en heb ik sinds kort mijn eigen bedrijf, R-Wingz. Er gaan maar 24 uur in een dag hè?”
Sparren
Taekwondo. Daar was Raven dan weer niet vroeg bij. Hij begon er pas mee toen hij 22 was, maar hij blinkt er wel al jaren in uit. Hij is meervoudig Nederlands kampioen. Nu zijn dochter van zeven de sport ook beoefent kijkt hij natuurlijk niet toe vanaf de zijlijn. Zo nu en dan deelt zijn vriendin Leoni foto’s van de twee, als ze samen aan het sparren zijn. Het zijn stoere, maar ook vertederende beelden.
Lijkt het maar zo of is hij wat rustiger geworden? “Mijn kinderen hebben een man in mij wakker gemaakt die ik zelf nog niet kende. Ik doe de dingen die altijd heb gedaan nog steeds én met plezier, maar ik wil wel mijn verantwoordelijkheid nemen. Vroeger deed ik andere dingen met mijn geld, nu geeft het vooral voldoening als ik besef dat ik werk om leuke dingen te kunnen doen met m’n gezin.”
Het klinkt bijna braaf. Ik krijg de indruk dat Raven, nu hij bijna veertig is, in rustiger vaarwater zit dan voorheen. Als hij meer vertelt over zijn eigen bedrijf ben ik toch niet meer zo zeker van dat rustige. Met R-Wingz heeft hij zich gespecialiseerd in werk op grote hoogten. Hij werkte tien jaar lang als glazenwasser. In die functie deed hij veel ervaring op en behaalde hij steeds meer certificaten op het gebied van technologisch onderhoud en veiligheid.
Nu verhuurt hij zichzelf bijvoorbeeld aan bedrijven die windmolenparken op zee beheren. "Het is een mooi specialisme. Je ziet veel moois als je op hoogte werkt. Vooral abseilen vind ik geweldig. Ik hoop altijd nog eens te worden ingehuurd door de gemeente Middelburg, voor een klus op de Lange Jan. Een keer abseilen vanaf die toren staat hoog op mijn bucketlist.”[l]