Geef de gemeentereiniging af en toe een bakkie
MIDDELBURG - De kreet ‘Wij zijn de stad’ kent iedereen in Middelburg, maar wie zijn ‘wij’? In de rubriek ‘Zij zijn de stad’ zet Edwin Mijnsbergen bekende en minder bekende Middelburgers in de schijnwerpers. Op zijn geheel eigen wijze beschrijft hij wie zij zijn, wat zij hebben met de stad en met hun stadsgenoten. Deze week: Frans Dingemanse.
DOOR EDWIN MIJNSBERGEN
Frans Dingemanse werkt al 42 jaar jaar bij de gemeentereiniging van Middelburg. Ik zie hem vaak rijden, maar een gesprek had ik nog nooit met hem gevoerd. Toen Frank Bijleveld van herenmodezaak VIEW49 dat hoorde kon hij zijn oren nauwelijks geloven. "Dat moet je een keer doen hoor."
Toen ik Frans een paar dagen later tegenkwam op straat vroeg ik hem of ik welkom was. “Wil je een keer met me meerijden? Da’s prima hoor. Dan moet je er wel om half acht zijn, naast de Albert Heijn."
Toen ik twee weken later aan kwam fietsen was Frans was al bezig in de Koestraat. Samen met collega Lou leegt hij alle kleine vuilnisbakken in de binnenstad. Waar nodig wordt ook het grotere zwerfafval opgeruimd, zoals de dingen die naast de ondergrondse containers worden gezet, en het papier, blik en glas dat sloddervossen her en der neerdonderen.
Gedrag
Natuurlijk ergert Frans zich wel eens aan het gedrag van sommige mensen, zoals aan die kerel die onder zijn ogen gewoon een stapel cd’s op straat mikte. Toen hij er wat van zei kreeg hij een grote mond. “Dan moet je jezelf inhouden.” Maar als je Frans aan het werk ziet, merk je ook dat hij zich niet zo snel gek laat maken. Hij heeft al veel meegemaakt. Mensen die rommel maken zijn van alle tijden.
Áls hij al ergens moeite mee heeft, is het gebrek aan respect. Hij herinnert zich nog goed dat de oud-burgemeester Koos Schouwenaar een dagje met hem op pad ging. Onderweg werd ook hij uitgescholden. “Kon hij het ook eens ervaren, hoe mensen soms zijn.” Krijgt hij dan helemaal geen waardering? "Bij de dames van Actief Werkt Middelburg krijg ik wel eens een bakje koffie, maar dat zijn de enigen die er aan denken.” Het is een oproepje waard. Breng de mannen van de gemeentereiniging een bakkie op z’n tijd. Dat maakt het zo veel leuker.
Frans heeft nog vijf jaar te gaan. Hij is nu 62. Zijn huidige werk is niet licht te noemen, want hij neemt honderden vuilnisbakken voor zijn rekening en stapt aan de lopende band in en uit de wagen voor het zwerfvuil. Toch is het minder zwaar dan het werk op en achter de grote vuilniswagens. Dat werk deed hij ook 35 jaar.
Frans is echter geen mopperaar. Integendeel. Hij heeft het na al die jaren nog steeds naar zijn zin. Hij kent de stad op z’n duimpje maar hij is er niet geboren. Hij groeide op in Poppendamme, bij Grijpskerke. Inmiddels woont hij alweer bijna veertig jaar in Arnemuiden. “Als je verkering krijgt met een vrouw van Arnemuiden kom je er niet weg."
Bosbouw
Het was ooit zijn droom om te gaan werken in de bosbouw, maar dat kwam er nooit van. Het is nu echter ook goed voor Frans. Zolang hij zijn eigen gang kan gaan en zijn sigaartje mag roken, vindt hij het allemaal wel best. Maar eerlijk is eerlijk: tegen het pensioen ziet hij ook niet op. Hij is heus niet van plan om verre reizen te gaan maken, maar vervelen zal hij zich ook niet. Hij heeft altijd iets te doen. Altijd.
Tegen half tien vraagt Frans of ik de werkplaats van de buitendienst van gemeente Middelburg, aan de Waldammeweg nog wil zien, en een bakje koffie wil.
Koffiepand
Dat sla ik af, omdat ik er vorig jaar al bezoek was. In plaats daarvan bied ik hém een kopje koffie aan, bij Het Koffiepand in de Korte Geere. “Een bakje bij mevrouw Treurniet? Graag.” Een paar minuten later heeft zijn kopje al leeg. “Ik moet weer door hoor."[l]