Het carillon van de Lange Jan
Enige tijd geleden mocht ik kennismaken met onze stadsbeiaardier. Dit zou op locatie plaatsvinden. De Lange Jan dus. Ik had me niet gerealiseerd dat dit helemaal bovenin de toren was. Dus vele trappen op, een hekje door, nog een trap op, een ladder op, een luik door en nog een paar ladders op. Maar dan heb je ook wat: naast een paar zeer vermoeide benen een formidabel uitzicht over Middelburg. Het was gelukkig helder weer. En de beiaardier zien en horen spelen op de beiaard was ook fantastisch.
De beiaard, ofwel het carillon, is in de zestiende eeuw in Nederland en België ontstaan. Vlissingen en Middelburg waren de eerste steden in Zeeland waar het muziekinstrument een extra geluid toevoegde aan de kerktorens.
De beiaard wordt bespeeld vanaf een klavier, dat in verbinding staat met de klokken in de toren. Een computer zorgt ervoor dat er elk kwartier automatisch een wijsje boven Middelburg klinkt. Per jaar speelt de beiaardier ongeveer dertig keer zelf. En de stukken die hij speelt zijn soms heel actueel. Zo heeft hij een stuk gecomponeerd voor de broedende slechtvalken. Misschien daardoor is er ook een jong uit het ei gekropen.
Als ik nu naar de Lange Jan kijk, denk ik, daar heb ik helemaal bovenin gestaan en wat een mooi stuk techniek staat daar boven in die toren. In ons digitale tijdperk is dit toch echt wel iets waar we zuinig op moeten zijn. Het hoort bij Middelburg.
Carla Doorn
wethouder Middelburg[l]