'Zeeland is het Sardinië van Nederland'
MIDDELBURG - De kreet ‘Wij zijn de stad’ kent iedereen in Middelburg, maar wie zijn ‘wij’? In de rubriek ‘Zij zijn de stad’ zet Edwin Mijnsbergen bekende en minder bekende Middelburgers in de schijnwerpers. Op zijn geheel eigen wijze beschrijft hij wie zij zijn, wat zij hebben met de stad en met hun stadsgenoten. Deze week: Silvana Sterman Piras.
DOOR EDWIN MIJNSBERGEN
Ze vindt Zeeland het Sardinië van Nederland. "Er zijn veel meer overeenkomsten dan je zou denken." Ik kijk verbaasd op als Silvana Sterman Piras de vergelijking maakt tussen het eiland waar ze is geboren en de provincie waar ze nu woont. Ik bezocht het Italiaanse eiland zelf in 2016 en hoewel ik er met volle teugen van genoot merkte ik die overeenkomsten niet meteen op, afgezien van de nabijheid van de zee. "Ik doel op de kust en op de liefde voor zeevruchten, maar er is meer. Zeeland is erg populair bij Duitsers. Sardinië ook. En kijk eens naar deze Sardijnse ring, doet die je niet ergens aan denken?” Het klopt, die heeft veel weg van de Zeeuwse knop. Ik lach. Toeval? “Misschien wel, maar er is nog meer. Zeeuwen worden relatief oud, Sardijnen ook. En wist je dat wij ook een vorm van ringrijden kennen? Tijdens het carnaval van Oristano wordt dat gedaan. Het enige verschil is dat ze hier ringen steken, daar sterren.”
Overdrijven
Het is Silvana ten voeten uit. Het komt, vooral tijdens vakanties, regelmatig voor dat ik vragen heb over de Italiaanse taal of cultuur. Silvana weet dan meestal wel raad. Ik doe graag een beroep op haar kennis. Silvana woont deze maand dertig jaar in Middelburg, maar zelf leerde ik haar pas kennen in 2015 toen ze, samen met haar man Etienne een restaurant opende in de Stationsstraat: 'Silvy’s gusti e sapori' of 'Silvy’s smaak en beleving'.
Liefhebbers van de Sardijnse keuken wisten de zaak meteen te vinden, maar voor anderen was het even wennen. In de trattoria worden namelijk geen pizza’s geserveerd. Daar kwam in oktober 2018 verandering in, toen het stel samen met zoon Riccardo en broer Gabriele een tweede vestiging van Silvy’s opende, in de Lange Noordstraat in Middelburg. Dat is wél een pizzeria.
Gelukkig
De zaken gaan prima en Silvana is gelukkig in Zeeland. Toch ligt haar hart nog steeds in Sardinië. Ze heeft altijd vastgehouden aan de Italiaanse nationaliteit en als het even kan bezoekt ze haar familie en vrienden op het eiland. Zou ze uiteindelijk toch het liefst dáár weer willen wonen? "Dat weet ik niet hoor, nu nog niet. Misschien ga ik terug als ik oud ben, maar dan natuurlijk nog niet zo oud dat ik niet meer kan genieten van de zee. Als ik nu op Sardinië ben, breng ik graag tijd door met vrienden, maar ook met mijn ouders. Ik had wel wat in te halen wat dat betreft. Ik groeide op in het jonge stad Carbonia, maar ging al op mijn veertiende uit huis om in Oristano een koksopleiding te gaan doen. Mijn vader vond die opleiding eigenlijk niks, maar uiteindelijk gaf hij toch toestemming. Als leerlingen zaten we daar intern. Samen ontdekten we daar als pubers het leven. Dat was een fijne tijd, met hechte vriendschappen. Sommige vrienden van toen ontmoet ik nog steeds regelmatig, als ik op Sardinië ben. Ik was dus al jong het huis uit. Zelfs in de weekenden was ik er bijna nooit. Dan volgde ik extra lessen om ook de bediening in een restaurant onder de knie te krijgen. Een jaar na mijn opleiding vroeg iemand me of ik naar Nederland wilde. Hij kende iemand in een restaurant in Middelburg. Daar zochten ze een kok. ‘Waarom niet?’ dacht ik. Onnodig te zeggen dat ik mijn ouders niet erg vaak zag, in al die jaren.”
Vlasmarkt
Maar zo stond de Sardijnse Silvana, die al op haar twaalfde wist dat ze kok wilde worden, op 8 oktober 1989, opeens op het station van Middelburg, zonder de stad, de mensen of de taal te kennen. “In het begin was het best moeilijk, maar ik leerde het land en de stad al snel waarderen hoor. Ik begon bij La Piccola Italia op de Vlasmarkt en leerde daar al snel Etienne kennen. Met hem trouwde ik twee jaar later. In 1993 beviel ik van Riccardo. In de horeca had ik het ook prima naar mijn zin. Reden genoeg om te blijven.” Ze werkte in verschillende horecazaken en zelfs nog even in een Italiaanse delicatessenwinkel, maar het ondernemerschap lonkte altijd. In 2013 liet ze zich inschrijven bij de Kamer van Koophandel, als bereider en leverancier van verse pasta’s.
Ervaren
Zes jaar later zijn de twee restaurants inmiddels echte familiezaken. Het team breidt stapje voor stapje uit, met zo nu en dan Sardijnse nieuwkomers die, net als Silvana dertig jaar geleden, hun avontuur in Nederland beginnen.[l]